Fernando António Nogueira Pessôa urodził się 13 czerwca 1888 roku w Lizbonie, w Portugalii. Gdy miał zaledwie pięć lat, zmarł jego ojciec. Jego matka wyszła ponownie za mąż półtora roku później za portugalskiego konsula w Durbanie w RPA. Pessoa uczęszczał do angielskiej szkoły w Durbanie, gdzie mieszkał z rodziną do siedemnastego roku życia. Kiedy miał trzynaście lat, odbył roczną wizytę w Portugalii, wracając tam na stałe w 1905 roku. W 1906 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Lizbońskim, ale porzucił je po zaledwie ośmiu miesiącach. Przez kolejne lata mieszkał u krewnych lub w wynajętych pokojach, utrzymując się z tłumaczeń, pisania w awangardowych recenzjach i redagowania listów biznesowych w języku angielskim i francuskim. Krytykę zaczął publikować w 1912 roku, prozę twórczą w 1913, a poezję w 1914. W następnym roku zrezygnował ze spacji w swoim nazwisku. Przyjął również alter ego, przyjmując heteronimy Alberto Caeiro, Ricardo Reis i Àlvaro de Campos.
Większość wierszy Pessoa, heteronimicznych lub innych, pojawiła się w czasopismach literackich i magazynach. Opublikował swoją pierwszą książkę z angielskimi wierszami, Antinous (Monteiro & Co.) w 1918 roku, a następnie 35 Sonetów (Self-Published, 1918) i English Poems (Olisipo, 1921), ale wydał tylko jedną książkę z portugalskimi wierszami, Mensagem (Pereira), w 1933 roku.
Pessoa zmarł 30 listopada 1935 roku w Lizbonie z powodu marskości wątroby. Za życia Pessoa unikał świata literackiego i kontaktów towarzyskich, dlatego dopiero wiele lat po śmierci jego twórczość zyskała szerokie grono czytelników.
Literackie alter ego były popularne wśród pisarzy początku XX wieku: Paul Valéry miał Monsieur Teste, Ezra Pound miał Mauberley, a Rainer Maria Rilke miał Malte Laurids Brigge. Nikt jednak nie posunął się tak daleko jak Pessoa, który zrezygnował z własnego życia, aby nadać quasi-realną treść poetom, których określił heteronimami, nadając każdemu z nich osobistą biografię, psychologię, politykę, estetykę, religię i budowę ciała. Alberto Caeiro był pomysłowym, niewykształconym, bezrobotnym mężczyzną z kraju. Ricardo Reis był lekarzem i klasykiem, który pisał ody w stylu Horacego. Álvaro de Campos, inżynier marynarki wojennej, był biseksualnym dandysem, który studiował w Glasgow, podróżował do Azji i żył skandalicznie w Londynie. W angielskim tekście Pessoa napisał: "Caeiro ma jedną dyscyplinę: rzeczy muszą być odczuwane takimi, jakimi są. Ricardo Reis ma inny rodzaj dyscypliny: rzeczy muszą być odczuwane nie tylko takimi, jakimi są, ale także tak, aby pasowały do pewnego ideału klasycznej miary i reguły. U Álvaro de Campos rzeczy muszą być po prostu odczuwalne". W późniejszych latach Pessoa urodził również Bernardo Soaresa, "półheteronim", który był autorem rozległego fikcyjnego pamiętnika znanego jako Księga Niepokoju; António Morę, płodnego filozofa i socjologa; Barona z Teive, eseistę; Thomasa Crosse'a, którego krytyczne pisma w języku angielskim promowały literaturę portugalską w ogóle, a twórczość Alberto Caeiro w szczególności; I. I. Crosse'a, brata Thomasa. Crosse, brat i współpracownik Thomasa; Coelho Pacheco, poeta; Raphael Baldaya, astrolog; Maria José, dziewiętnastoletnia garbata konsumpcjonistka, która napisała rozpaczliwy, niezamailowany list miłosny do przystojnego metalowca, który codziennie przechodził pod jej oknem w drodze do pracy; i tak dalej.
Co najmniej siedemdziesiąt dwa nazwiska oprócz Fernando Pessoa były "odpowiedzialne" za tysiące tekstów, które zostały faktycznie napisane, a wiele więcej, które tylko planował. Chociaż Pessoa opublikował również niektóre prace pod pseudonimem, odróżniał to od projektu "heteronimicznego": "Utwór pseudonimowy jest, z wyjątkiem nazwiska, którym jest podpisany, dziełem autora piszącego jako on sam; utwór heteronimowy jest dziełem autora piszącego poza własną osobowością: jest dziełem pełnej indywidualności stworzonej przez niego, tak jak wypowiedzi niektórych postaci w dramacie."
