
Vincentas Gečas ✝
MalarzProfesjonalista
Biografia
Uczył się w gimnazjum w Możejkach. W 1957 ukończył Instytut Sztuki LSRR. Od 1957 wykładowca w Litewskim Instytucie Sztuki, 1969-1974 prorektor, 1974-1988 rektor. Od 1980 profesor. Od 1989 profesor w Instytucie Pedagogicznym w Szawlach (od 1997 Uniwersytet w Szawlach), profesor Katedry Malarstwa na Wydziale Sztuki.
Jeden z najwybitniejszych malarzy lat 1960-1970, w tym okresie tworzył prace zaangażowane ideologicznie, ale sugestywne wizualnie. Po stażu we Włoszech w latach 1963-1964 jego twórczość pozostaje pod wpływem włoskiego neorealizmu, charakteryzującego się plastycznie ekspresyjnym, niekiedy ironicznym motywem codzienności, reportażem, psychologiczną charakterystyką portretowanego i oddaniem wewnętrznych konfliktów. Struktura kompozycyjna obrazu oparta jest na zasadzie kadru fotograficznego, montażu kinematograficznego. W późniejszej twórczości dominują pejzaże, martwe natury, głównie kwiaty, animalistyczne obrazy rodzajowe - konie, drób.
Ważniejsze obrazy."Pokaz", 1960; "Rodzina", "Kolūkietė", oba 1962; "Wypadek", "Po dyskusji", oba 1964; "Łóżko" I, "Demonstracja", tryptyk "Na wschód", wszystkie 1965."Portret artysty Leopoldasa Surgailisa", 1966; tryptyk "Litwa w 1919 roku", 1967-1974; "Jų užmiršti nevalia", "Aistros", oba 1969; dyptyk "Sztuka, ludzie, wydarzenia", 1972; "Rada rektorów", 1981; "Adam i Ewa", 1986, 1981, 2006, Moskwa - 1988.
Jeden z najwybitniejszych malarzy lat 1960-1970, w tym okresie tworzył prace zaangażowane ideologicznie, ale sugestywne wizualnie. Po stażu we Włoszech w latach 1963-1964 jego twórczość pozostaje pod wpływem włoskiego neorealizmu, charakteryzującego się plastycznie ekspresyjnym, niekiedy ironicznym motywem codzienności, reportażem, psychologiczną charakterystyką portretowanego i oddaniem wewnętrznych konfliktów. Struktura kompozycyjna obrazu oparta jest na zasadzie kadru fotograficznego, montażu kinematograficznego. W późniejszej twórczości dominują pejzaże, martwe natury, głównie kwiaty, animalistyczne obrazy rodzajowe - konie, drób.
Ważniejsze obrazy."Pokaz", 1960; "Rodzina", "Kolūkietė", oba 1962; "Wypadek", "Po dyskusji", oba 1964; "Łóżko" I, "Demonstracja", tryptyk "Na wschód", wszystkie 1965."Portret artysty Leopoldasa Surgailisa", 1966; tryptyk "Litwa w 1919 roku", 1967-1974; "Jų užmiršti nevalia", "Aistros", oba 1969; dyptyk "Sztuka, ludzie, wydarzenia", 1972; "Rada rektorów", 1981; "Adam i Ewa", 1986, 1981, 2006, Moskwa - 1988.
Reprezentowane kultury:
Zawody
Malarz
Profesjonalista