Litewski historyk i krytyk sztuki, artysta grafik, pionier litewskiego profesjonalnego muzealnictwa, zasłużona postać sztuki.
P. Galaunė uczęszczał do szkoły ludowej w Vepriiai, gdzie językiem wykładowym był rosyjski. Szkołę ukończył w 1902 r., kończąc trzyletni kurs w ciągu dwóch lat. W 1904 r. wyjechał do Petersburga, gdzie zapisał się do czwartej klasy Gimnazjum Realnego. W latach 1910-1913 studiował na Wydziale Humanistycznym Petersburskiego Instytutu Psychoneurologicznego. W latach 1910-1912 uczęszczał do szkoły rysunku Towarzystwa Promocji Sztuki, studiował w prywatnych pracowniach artystycznych, brał udział w pierwszych litewskich wystawach sztuki i pracował dla czasopisma "Aušrinė". Po I wojnie światowej w Petersburgu zajmował się rejestracją litewskich zabytków kultury i ich powrotem na Litwę. Po powrocie z Rosji w latach 1918-1919 uczył w Gimnazjum Wileńskim. W 1918 r. poznał Adele Nezabitauskaite, potomkinię słynnej rodziny Nezabitauskas-Zabičis. 12 stycznia 1919 r., po kilku miesiącach znajomości, pobrali się z księdzem Juozasem Tumasem-Vaižgantasem. W 1962 r., po śmierci żony w 1967 r., ożenił się po raz drugi, z żoną Kazimierą Galaunienė.
1919-1923 pracował w Państwowym Muzeum w Kownie. Wykładał na Wyższych Kursach Rysunku. W 1920 r. był jednym z założycieli i członkiem Litewskiego Towarzystwa Twórców Sztuki.
1923-1924 mieszkał w Paryżu, studiował w Szkole Luwru. Po powrocie na Litwę był odpowiedzialny za gromadzenie ocalałych zbiorów sztuki, powrót wywiezionej sztuki i skarbów kultury na Litwę, założenie Galerii Čiurlionisa i budowę jej pałacu; 1924-1936 - kierownik galerii, 1936-1944 - dyrektor Muzeum Kultury Witolda Wielkiego, 1944-1949 - dyrektor Muzeum Sztuki Čiurlionisa. W czasie II wojny światowej dbał o zachowanie cennych zbiorów Muzeum Čiurlionisa.
1919-1925 i 1930-1935 Członek Państwowej Komisji Archeologicznej. Udzielał wszelkiego rodzaju wsparcia litewskim muzeom krajoznawczym i był członkiem ich rad naukowych. W 1930 r. był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Książki.
P. Galaunė tworzył profesjonalne podstawy narodowej historii i krytyki sztuki. Tworzył grafiki o treści fantastycznej, secesyjne, okładki i ilustracje książkowe, winiety, ekslibrisy, znaczki pocztowe, okładki czasopism i książek. W latach 1910-1987 opublikował 430 artykułów publicystycznych i naukowych oraz opracowań dotyczących różnych zagadnień litewskiej sztuki i kultury.
Wydał katalogi dzieł M.K. Čiurlionisa, Mečislovasa Bulaki, Aleksego Krawczenki i Adomasa Galdikasa.
