Ukończył Litewski Instytut Sztuki w 1959 roku. Od 1965 r. uczył w wileńskim gimnazjum artystycznym im. M. K. Čiurlionisa. Od 1960 roku brał udział w wystawach; indywidualne wystawy malarstwa w Wilnie (1961, 1981, 1984), wystawy ekslibrisów w Wilnie (1976, 1984), Voersa (Dania, 1971), Mińsk, Lublin (1977), Włochy, Węgry.
Malował kompozycje tematyczne (głównie o tematyce antycznej i historycznej) (cykle "Ślepy Edyp" - 1961, "Syn marnotrawny" - 1964-1981, "Rycerze", "Przy stole" - oba 1965-1975, ",Cykl teatralny" - 1974-1980, "Zygmunt August i Barbara Radziwiłłówna" - 1972, "Ruch przez ciszę" - 1983-1984), portrety ("Mój teść" - 1973, Jonas Rustemas - 1979), martwe natury i pejzaże. Tworzył znaczki pocztowe (cykle "Płaczące kobiety" - 1963, "Przechylone postacie" - 1981-1984), ilustracje książkowe (J. Janonis "Poklius tykoja kas dne" 1960, K. Donelaitis "Metai" 1966), ekslibrisy (A. Kaunas - 1968, S. Pilka, S. Kuzma - obie w 1973, A. Švažas, M. Martinaitis, J. Tornau - 1967 (wszyscy trzej w LDM); był jednym z inicjatorów ruchu ekslibrisowego), mozaiki (fasada Miejskiego Szpitala Klinicznego w Wilnie, 1967), medale, zdobił spektakle teatralne (scenografia dla teatru w Leningradzie) i filmy ("Ave Vita" 1969, reż. A. Grikevičius, i "Giełda" 1977, reż. R. Vabalas)
V. Kisarauskas jako jeden z pierwszych na Litwie rozwinął technikę kolażu, fotomontażu i asamblażu ("Pierwszy dzień ślepego Edypa" 1975, "Stary król" 1982). Tworzył mozaiki (na fasadzie obecnego Szpitala Uniwersyteckiego w Wilnie, 1967), medale ("36 lat Valentina Antanavičiusa" 1972, "Poeta-tłumacz Sigitas Geda" 1986).
Twórczość artysty dotyczyła problemów egzystencjalnych, rozwijała tematy antyczne, biblijne, historyczne i wątki literatury klasycznej. Prace cechuje dramatyczne napięcie, konstruktywność; kompozycja jest statyczna, oparta na kontrastach horyzontu i pionu, przestrzeni i formy. Uogólnione, ekspresyjnie zdeformowane (często stereometryczne) kształty, żywa kontrastowa kolorystyka. Jedną z najciekawszych cech jest umiejętność łączenia konstruktywności z sugestywnym wyrażaniem uczuć, ożywianie i intrygowanie racjonalnej kompozycji.