był włoskim malarzem okresu baroku, aktywnym głównie w Rzymie, który specjalizował się w malowaniu architektury. Współpracował z Filippo Laurim, Andreą Sacchim i Giovannim Benedetto Castiglione. Pomagał również w renowacji San Martino ai Monti (1647-54). Wniósł ilustrowane perspektywy architektoniczne do Hesperyd Ferrariego (1646). Był członkiem Accademia di San Luca od co najmniej 1638 roku i został principe w latach 1656-58. Był także członkiem Congregazione dei Virtuosi del Pantheon. Stworzył liczne obrazy architektoniczne przedstawiające wielkie budowle w silnym światłocieniu, w tym zestaw czterech w Palazzo Rospigliosi-Pallavicini w Rzymie, z figurami genueńskiego malarza Giovanniego Benedetto Castiglione, oraz dwa w Musée de Peinture e de Sculpture w Grenoble (nr inw. MG767, 768). Był również znany jako "Filippo delle Prospettive". Jego prace są czasami mylone z dziełami Viviano Codazziego. Wydaje się również, że jest mylony z Giovannim Francesco Gagliardi.