Litewska artystka malarstwa monumentalnego i dekoracyjnego, profesor.
W 1935 r. ukończyła Gimnazjum Saulės w Kownie, w 1941 r. - Gimnazjum dla Dorosłych w Kownie, w 1949 r. ukończyła Instytut Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej w Kownie, gdzie studiowała malarstwo monumentalne (pod kierunkiem Stasysa Ušinskasa). Członkini Litewskiego Związku Artystów od 1957 r. W 1948 r., jeszcze przed ukończeniem studiów, została zaproszona do nauczania rysunku w Kowieńskim Instytucie Sztuki. Od 1952 roku uczyła rysunku w Państwowym Instytucie Sztuki LSRR w Wilnie, później na wydziale tkaniny. W 1968 r. zaczęła kierować pracownią fresku i mozaiki. Od 1978 r. jest kierownikiem pracowni malarstwa na Wydziale Malarstwa. Od 1966 r. jest docentem, od 1982 r. profesorem.
W twórczości artystki można wyróżnić trzy dziedziny: sztukę monumentalną, malarstwo sztalugowe i rysunek. W kompozycjach figuralnych i portretach widoczna jest umiejętność autorki do oddania stanu ducha przedstawianej osoby, do podsumowania typu psychologicznego w sposób monumentalny i odważny. Niekiedy autor posługuje się ekspresją groteski, deformacji, niekompletności, podkreślając jednocześnie ideę człowieka silnego, pięknego. Od lat 80. w twórczości Veiverytė zaczęły dominować romantyczne motywy bestii i koni, a także wątki historyczne. Ujawnia się improwizacyjna natura artystki, plastyczność linii łagodnieje. Prace są monumentalne, ekspresyjne, o dużej skali, charakteryzują się wyrazistym rysunkiem, subtelnymi połączeniami tonów i półtonów. Stworzyła dzieła A. Savickasa, N. Ambrazaitytė, R. Staliliūnaitė, J. Kuzminskisa, R. Katiliausa, K. Simanonis i inni. 13 prac znajduje się w Galerii P. M. Tretiakowa i Muzeum Puszkina, 3 obrazy w Galerii Narodowej w Sofii. Wiele prac zostało nabytych przez kolekcjonerów z różnych krajów.
