Królowa Polski i wielka księżna litewska (od 1518 r.).
Królowa Bona wywodziła się z potężnego włoskiego rodu książąt Sforzów. Była córką Giana Galeazzo Sforzy, szóstego księcia Mediolanu, i siostrzenicą Bianki Marii Sforzy, która w 1493 r. poślubiła Maksymiliana I, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Bona, siostrzenica cesarzowej, była mecenasem kultury renesansowej i jest również uważana za matkę współczesnej kuchni polskiej i litewskiej, sprowadzając pomidory, ziemniaki i ogórki z Włoch do Polski i Litwy. Poparła większość katolickiej Polski i Litwy, sprzeciwiając się małżeństwu swojego syna, Zygmunta Augusta, z Barbarą Radziwiłłówną, i uważa się, choć nie ma na to dowodów, że to ona otruła nową królową, która zmarła wkrótce po koronacji.
Po kłótni z Zygmuntem Augustem, w 1556 r. Bona Sforza wyjechała do księstwa Bari z pieniędzmi i klejnotami. Zmarła po tym, jak została okradziona przez swoich służących, głównie przez swojego agenta G.L. Pappacodę, który pogłębił jej chorobę trucizną.
