Litewski skrzypek. Jeden z twórców litewskiej muzyki rozrywkowej i jazzowej. B. Hubermana (według córki Pomeranza, skrzypaczki Danutė Pomerancaitė-Mazurkevich, Huberman był pod wrażeniem talentu młodego Daniela, nie pobierał opłat za lekcje i zamierzał go adoptować). W Berlinie Pomerantz grał w kawiarniach i w orkiestrze salonowej rosyjskiego emigranta Dajosa Béli (prawdziwe nazwisko Leon Golzman), a później w jednej z najpopularniejszych europejskich grup muzyki rozrywkowej, orkiestrze Marka Webera, która koncertowała w stolicach Europy.
W 1933 r. Pomerantz wrócił na Litwę. Otrzymał doskonałe akademickie wykształcenie muzyczne, miał kontakty z wybitnymi zachodnioeuropejskimi wykonawcami i liderami orkiestr w Berlinie i Wiedniu, a jako zręczny menedżer z powodzeniem wykorzystał swoje umiejętności zawodowe w tymczasowej stolicy Litwy. W Kownie utworzył zespół składający się z 6-7 multiinstrumentalistów, grał w kawiarniach Maxa Konrada,
Moniki i innych, a wkrótce zaczął konkurować ze słynną orkiestrą
Hofmeklera (
M. Hofmeklera,
Hofmeklerband. W kawiarniach Pomerantz uwielbiał grać solówki skrzypcowe i grał prawie wszystkie popularne klasyki, zaskakując publiczność swoimi wirtuozowskimi pasażami i improwizacjami. Szczególnie umiejętnie interpretował melodie hiszpańskie i cygańskie. Towarzyszyli mu soliści
R. Marijošius,
J. Indra,
A. Dvarionas.
Podczas okupacji hitlerowskiej Pomerantz był więziony w getcie w Kownie, w obozie koncentracyjnym w Dachau. W getcie kowieńskim wraz z M. Hofmeklerem zorganizował 40-osobową orkiestrę dla więźniów getta, która organizowała programy muzyki symfonicznej.
Po wojnie, uniknąwszy tragicznego losu wielu Żydów, Pomerantz grał w orkiestrze Teatru Muzycznego w Kownie, w kawiarni "Tulpė", a następnie w Wilnie - w orkiestrze Litewskiego Komitetu Radiowego i Państwowej Orkiestrze Symfonicznej. W 1974 r. wyemigrował do Kanady.