W dzieciństwie uczył się gry na fortepianie, akordeonie, skrzypcach, oboju, kornecie, a później na saksofonie. Przed I wojną światową ukończył Petersburską Szkołę Handlową, studiował w Instytucie Inżynierii Górskiej i studiował śpiew w Konserwatorium Petersburskim. W 1920 r. przyjechał do Kowna, grał w Orkiestrze Operowej Teatru Państwowego, śpiewał w chórze i wziął udział w pierwszej produkcji Traviaty. W 1922 r. kontynuował studia wokalne w Konserwatorium w Lipsku. Od 1924 r. pracował w Teatrze Operowym w Lipawie, kreując główne i mniejsze role tenorowe. Około 1929 r. powrócił do Kowna. Do 1933 r. pracował w Państwowym Teatrze Operowym. Po zainteresowaniu się muzyką popularną szybko stał się jednym z najwybitniejszych artystów tego gatunku. Śpiewał w restauracjach Metropolis i Versalis oraz w kawiarni Maxa Konrada. Brał udział w pierwszych transmisjach na żywo w litewskim radiu.
Był również aktywny w innych dziedzinach, założył firmę przetwórstwa mleka i fabrykę słodyczy
Ada. W połowie lat 40. zorganizował orkiestrę jazzową i sam grał na saksofonie. Promował nielicznych wówczas litewskich autorów Kajetonasa Leipausa, Leonardsa Lechavičiusa,
S. Gailevičiusa, N. Naikauskasa na tzw. małą scenę. Wśród innych litewskich konferansjerów Dvarionas wyróżniał się nienaganną dykcją, muzykalnością i wyczuciem stylu muzyki rozrywkowej.
Dvarionas był dyrektorem kowieńskiego teatru Varjetė podczas II wojny światowej i brał udział w jego programach. W 1944 roku wyjechał na Zachód. W Kopenhadze kierował litewskim chórem. W 1948 r. osiadł w Kanadzie jako organista i dyrygent litewskiego chóru w Toronto.