Urodził się w zamożnej miejskiej rodzinie. Od 1719 r. studiował w kolegium jezuickim w Perugii, a następnie w Rimini, skąd uciekł wraz z wędrownymi aktorami. Studiował prawo w Pawii, ale został wydalony w 1725 roku za swoje wiersze o brzydocie dziewcząt z Pawii. Ukończył prawo w Padwie w 1731 roku. W latach 1744-1748 pracował jako prawnik. Pisał komedie dla teatrów Sant'Angelo (1748-1753) i San Luca (1753-1756) w Wenecji. Był w kontrowersji z Goethe, który oskarżył jego teatr o naruszenie moralności publicznej. W 1762 r. wyjechał do Paryża. Uczył języka włoskiego córki Ludwika XV.
Opierając się na komedii dell'une, zreformował teatr, zbliżając go do rzeczywistości. Swoje zasady komediowe przedstawił w sztuce Il teatro comico 1750-1751 (Teatr komiczny). Porzucił improwizowany tekst i maski i wprowadził dramat z ustalonym tekstem, realistycznymi złożonymi postaciami, konkretnymi szczegółami i sytuacjami domowymi; jego sztuki odzwierciedlały aspiracje i wartości burżuazji. Napisał 267 sztuk, z których większość to komedie. W latach 1760-1762 napisał swoje najlepsze komedie. Napisał Mémoires w języku francuskim (1787). Jego twórczość wpłynęła na rozwój teatru europejskiego.
