był urodzonym we Francji tancerzem, choreografem i reżyserem operowym, który prowadził Béjart Ballet Lausanne w Szwajcarii. Rozwinął popularną ekspresjonistyczną formę nowoczesnego baletu, poruszając rozległe tematy. Pośmiertnie otrzymał szwajcarskie obywatelstwo.
Maurice-Jean Berger urodził się w 1927 roku w Marsylii we Francji, jako syn francuskiego filozofa Gastona Bergera. Zafascynowany recitalem Serge'a Lifara, postanowił całkowicie poświęcić się tańcowi. W południowej Francji studiował pod kierunkiem Mathilde Kschessinskiej.
Reżyseria tancerzy - Bruksela 1976
Béjart reżyseruje tancerzy Ritę Porlvoorde i Bertranda Pie w Pli selon Pli, Bruksela, 1976.
W 1945 roku zapisał się jako corps de ballet w Opéra de Marseille. Od 1946 r. studiował pod kierunkiem Madam Rousanne Sarkissian, Léo Staats, Madam Lyubov Yegorova i Olgi Preobrajenskiej w "Studio Wacker" w Paryżu.
W 1948 r. szkolił się również u Janine Charrat, Yvette Chauviré, a następnie u Rolanda Petita, ponadto studiował u Very Volkovej w Londynie.
W 1954 r. założył Ballet de l'Étoile (rozwiązany w 1957 r.). W 1960 r. założył Ballet du XXe Siècle w Brukseli (rozwiązany w 1987 r.).
W 1973 r., wraz z Ballet du XXe siecle, miał premierę "Golestan", na podstawie wiersza Sa'di, opartego na irańskiej muzyce tradycyjnej. Balet został zamówiony przez Shiraz-Persepolis Festival of Arts, gdzie odbyła się jego premiera. Pierwsze wykonanie "Improvisation sur Mallarme III" z muzyką Bouleza również miało miejsce na tym festiwalu w 1973 roku. "Farah", również oparta na irańskiej muzyce tradycyjnej, była własnym zamówieniem Baletu, którego premiera odbyła się w Brukseli w 1976 roku i została zaprezentowana na Festiwalu Shiraz-Persepolis w tym samym roku. Festiwal w 1976 roku był także świadkiem pierwszego przedstawienia "Heliogabalusa", opartego na poemacie Artauda. Patronką festiwalu była Farah Pahlavi, była cesarzowa Iranu, z którą Béjart do końca utrzymywał silne więzi.
Dyrygowanie tancerzami w Béjart Ballet Lausanne, Szwajcaria, 1988.
W 1987 roku przeniósł się do Lozanny w Szwajcarii, gdzie założył Béjart Ballet Lausanne.
Wśród jego dzieł znajduje się gruntownie zmieniona wersja Dziadka do orzechów, prawdopodobnie zainspirowana jego własną historią życiową, którą wystawił w 2000 roku. Nadal wykorzystuje oryginalną partyturę Czajkowskiego, ale całkowicie rezygnuje z oryginalnej fabuły i postaci, zamiast tego dostarczając nową historię o wysiłkach chłopca, by ponownie połączyć się z matką. Otrzymujemy również wgląd w dziwne fantazje seksualne chłopca. Scenografia jest pełna erotycznych obrazów - niektóre z nich są prawdopodobnie szokujące dla wielu, takich jak łona i otwory pochwy. Jedną z postaci jest Marius Petipa, który staje się Mefistem. Inna postać nazywa się Felix the Cat, prawdopodobnie na cześć słynnej postaci z kreskówek. Produkcja została wydana na DVD.
