Mindaugas Skudutis studiował w Średniej Szkole Artystycznej Juozasa Naujalisa w Kownie w latach 1964-1968. W 1976 r. ukończył Wileńską Akademię Sztuk Pięknych (dawny Państwowy Instytut Sztuki LSRR), w latach 1977-1987 pracował jako nauczyciel w Szkole Sztuk Pięknych Čiurlionisa, w latach 1989-2011 jako wykładowca Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych; profesor (2007). W latach 80. i 90. wraz z artystami Broniusem Gražisem, Henrikasem Natalevičiusem, Raimundasem Sližisem i Romanasem Vilkauskasem utworzył jedną z pierwszych nieoficjalnych grup artystów "Penketas". Od 1989 roku jest członkiem Związku Artystów Litewskich.
Tworzy kompozycje figuratywne, autoportrety, martwe natury, rysunki, kolaże i asamblaże. Maluje na tematy religijne. Do najbardziej znanych obrazów artysty należą: "Czerwona koszula" (1974), "Wieczorny spacer po Starym Mieście" (1978), "Dziewczęta" (1979), "Czarny kwadrat na czarnym tle" (1979), "Malarstwo metaboliczne" (1980), "Autoportret / 33 lata" (1981) oraz "Chimery katedry w Magdeburgu" (1982), "Król i królowa" (1982), "Wieczór (autoportret)" (1984), "Dwanaście widoków starego Wilna" (1985), "Wietrzny dzień nad morzem" (1986), "Pogrzeb" (1986), "Rustykalne wnętrze" (1986), "Gniazdo" (1989), "Autoportret" (1996), "Stacje drogi Chrystusa" (2002-2003). W 1979 i 1982 r. uczestniczył w I i II Bałtyckim Triennale Młodych Artystów, a w 2007 r. w XIII Bałtyckim Triennale Malarstwa.
Zilustrował następujące książki: "Gylys" (1982) Ethelė Liliany Voynich, "Kaimas kryzkelėje" (1988) Jonasa Avyžiusa, "Burning" (1988) Jonasa Avyžiusa.
Wspólnie z historykiem sztuki Vidasem Poškumsem wydał książkę "Videniškiai". Wiosną 2023 r., z okazji 700-lecia Wilna, w Wileńskiej Galerii Sztuki dla Dzieci i Młodzieży odbyła się indywidualna wystawa "Zmieniające się oblicza Wilna". Artysta bierze udział w wystawach za granicą.
Prace M. Skudutisa znajdują się w Litewskim Narodowym Muzeum Sztuki, Muzeum Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych, Muzeum MO w Wilnie, kościele św. Marii Magdaleny (dzielnica Kretinga), kościół katolicki w Tartu (Estonia), Biblioteka Uniwersytetu Wileńskiego, prywatni kolekcjonerzy na Litwie i za granicą. Opublikował następujące artykuły polemiczne w prasie republikańskiej: "O sztuce i nauce raz jeszcze" ("Kultūros barai", 2007), "Letni plener" ("Ziemeļ Atėnai", 2008), "Czym jest sztuka" ("Kultūros barai", 2009), "Nie nauczyliśmy się lekcji historii" ("Kultūros barai", 2009).
Twórczość Skudutisa została uhonorowana następującymi nagrodami: Medalem Bałtyckiej Wystawy Sztuki (1979), Nagrodą Związku Artystów Litewskich i Złotą Odznaką (2005), Nagrodą Rządu Litewskiego w Dziedzinie Kultury i Sztuki (2009).
W 2010 r. artysta otrzymał Nagrodę Mera Wilna za upamiętnienie Wilna w dziełach sztuki.
Artysta mieszka w Wilnie. Jednym z głównych tematów jego obrazów jest Wilno i jego życie codzienne. Autor wykorzystuje swoje obrazy nie tylko do opowiadania historii drogiego mu miasta, ale także poprzez nie opowiada swoje własne życie. Starówka wileńska, a zwłaszcza dzielnica Zarzecze, wciąż fascynuje artystę swoją architekturą i postaciami, a artysta cieszy się ostatnimi znajomymi widokami znikającego miasta z perspektywy obserwatora, a historie, kąty, szczegóły i wyjątkowa architektura dziedzińców szybko zmieniają się na jego oczach. Skudutisa można nazwać kronikarzem Wilna, rejestrującym jego coraz bardziej zanikające cechy, zmieniające się oblicze, charakter i mieszkańców, małe i duże absurdalne sytuacje, codzienne wydarzenia, które wydają się nieistotne, ale tworzą niepowtarzalny nastrój wileńskiej Starówki. Artysta powiedział: "Teraz maluję prawie wyłącznie pejzaże Wilna, maluję tak długo, aż znajdę opuszczone, niepomalowane zakątki, bo takich miejsc jest coraz mniej. Wygląda na to, że wkrótce nie będę miał żadnych motywów do moich obrazów"
