Biografia
1953-1959 studiował malarstwo w Litewskim Państwowym Instytucie Sztuki. Malarstwa uczyli go Antanas Gudaitis, Vincas Dilka, Vladas Karatajus i inni. Od 1960 r. wykładał sztukę w Wileńskiej Szkole Artystycznej J. Vienožinskisa. Od 1966 r. jest członkiem Litewskiego Związku Artystów. W 1985 r. Piekurs otrzymał tytuł Zasłużonego Artysty Litwy. W latach 2005-2006 otrzymał państwowe stypendium litewskiego Ministerstwa Kultury. Zmarł 11 listopada 2006 r. w Wilnie.
Jeszcze podczas studiów twórczość Igora Piekursa odbiegała od tradycyjnej litewskiej szkoły koloryzmu i podążała autonomiczną ścieżką. Jego płótna charakteryzują się ekspresyjnym użyciem koloru, lirycznym dramatyzmem, a szczególną uwagę zwracał na plastyczność linii. Oczyszczając swoją sztukę, Piekuras nieustannie eksperymentował z nowymi materiałami, zawsze edytował i komponował inaczej, dzięki czemu jego prace charakteryzowały się niezwykłym poszukiwaniem innowacji i nie stały się monotonne. Był jednym z pierwszych na Litwie, który zastosował estetykę fotorealizmu i jako pierwszy odkrył technikę fumage. Tematy jego prac są dość naturalne, są to kwestie istotne dla samego malarza i ludzkości. Ekspresja twórczości i przeżyć duchowych kontrastowała z trudami życia: drastycznymi konsekwencjami wojny, życiem w reżimie totalitarnym. W swoich kompozycjach autor przywiązywał dużą wagę do asocjacyjnej reprezentacji: jego prace podkreślają paralele czasu i przestrzeni, konteksty sztuki i historii. Jego nieziemskie portrety łączyły się z alegorycznymi obrazami, stosował technikę asamblażu i komponował obraz zgodnie z zasadą fotograficznego montażu negatywowego. W jego dorobku znajdują się również pejzaże, które świadczą o jego romantycznych skłonnościach ("Jesień", 1967). Rozszerzył granice tego gatunku, dodając dodatkowy dramatyzm poprzez komponowanie obrazów w charakterystyczny sposób: zgrywanie, cięcie i deformowanie naturalnych obrazów. Prace artysty mają charakter konceptualny, podkreślając ciągłe poszukiwanie oryginalności przez Piekura.
