Litewski artysta malarz, syn słynnego malarza Kanutasa Ruseckasa.
Boleslovas Mykolas Ruseckas urodził się 29 września 1824 roku. W 1831 r. Kanutas Ruseckas wraz z rodziną powrócił z Rzymu do Wilna. 1834-1860 m. Kanutas Ruseckas pracował jako nauczyciel rysunku w Instytucie Szlacheckim w Wilnie. Kiedy Bolesław dorósł, uczył się sztuki w domu ojca, następnie we wspomnianym Instytucie Szlacheckim, a później zapisał się na Uniwersytet Petersburski, aby studiować medycynę. W latach 1843-1850 Bolesław Rusecki studiował w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Karla Briułłowa i Fiodora Brunisa. W 1850 r. Bolesław Rusecki otrzymał tytuł wolnego artysty za portret natury. W 1854 r. Bolesław Rusecki poślubił Stefanię Karpavičienė w kościele w Zabłudowie (powiat białostocki) i zamieszkał w majątku rodziców swojej żony, Stanisława i Karoliny Sidarovičiūtė Karpavičienė w Białymstoku. Latem 1854 r. we dworze przebywał również Kanutas Ruseckas. Jednak w 1854 r. Bolesław nie tylko przebywał w Białymstoku, ale także podróżował z żoną po Europie, odwiedzając Wiedeń, Berlin, Paryż oraz mieszkając i studiując przez dłuższy czas w Rzymie. W 1857 r. wyjechał do Krakowa. W 1853 r. Bolesław Rusecki otrzymał tytuł akademika.
Po powrocie mieszkał i pracował w Wilnie, ucząc rysunku w wileńskim gimnazjum. W 1887 r. kupił dom w St. W 1887 r. nabył dom w Kiernowie przy ulicy Jono 11 w Wilnie. Miał warsztat przy ulicy Pilies. W 1880 r. przyczynił się do odnowienia grobowca Euzebiusza, ojca poety Juliusza Słowackiego, na cmentarzu na Rossie w Wilnie. Od 1897 r. był przewodniczącym komitetu budowy pomnika Adama Mickiewicza, w 1902 r. został wybrany przewodniczącym Tymczasowego Komitetu Wileńskiego.
Bolesław Rusecki gromadził dzieła sztuki, znaleziska archeologiczne, materiały do historii sztuki wileńskiej. Zapisał w testamencie swoją bibliotekę, archiwum, zebrane dzieła sztuki i przekazał 10 tys. rubli na budowę domu Towarzystwa w Wilnie. Część jego spuścizny jest przechowywana w Litewskim Muzeum Sztuki.
Malarz Bolesław Rusecki zmarł 31 stycznia 1913 r. w Wilnie, pozostawiając bardzo cenną spuściznę twórczą, zarówno swoją, jak i swojego ojca Kanutasa. Został pochowany na Cmentarzu Bernardyńskim obok swoich rodziców, braci, siostry i żony Stefanii. Sądząc po napisie na nagrobku, pomnik został wzniesiony przez dalekiego krewnego, Algirdasa Kucharskiego (Olgierda Kucharskiego), który podawał się za jego "wnuka" (B. Rusecki nie miał dzieci ani wnuków). Po jego śmierci dynastia malarzy Ruseckich dobiegła końca.
Twórczość
Boleslovas Ruseckas malował portrety, pejzaże, kompozycje domowe i religijne w oleju, akwareli i pastelu. Jego prace są realistyczne, często przechodzące w naturalizm. Znane z prac (w zbiorach Litewskiego Muzeum Sztuki): "Wilno, Cmentarz Bernardyński", "Autoportret" (1852), "Portret żony" (1850), "Portret żony w kościele", "Akt męża", "Żona artysty idąca do kościoła", "Studium portretowe żony artysty", "Studium portretowe kobiety z portretu żony artysty do obrazu "Ofiarowanie Chrystusa", "Kobieta w zielonej sukni", "Portret starej kobiety", "Kobieta w celi klasztornej", "Studium głowy starego mężczyzny", "Portret Kanutasa Ruseckasa (ojca)", "Portret trzech dziewcząt", "Kobieta z wachlarzem" (1840), pejzaże - "Zagroda chłopa we wsi Pawieniškis, powiat Dysna" (1873), "Dwór w Totoriškės" (1874) itp. Tworzył obrazy religijne dla kościoła św. Kazimierza w Grodnie i katedry wileńskiej.
