Był niemieckim pianistą, kompozytorem i nauczycielem w Konserwatorium w Lipsku.
Jadassohn urodził się w żydowskiej rodzinie mieszkającej we Wrocławiu, stolicy pruskiej prowincji Śląsk. Było to pokolenie po emancypacji Żydów w środkowoeuropejskich krajach niemieckojęzycznych i w czasach względnej tolerancji. Początkowo kształcony lokalnie, Jadassohn zapisał się do Konserwatorium w Lipsku w 1848 roku, zaledwie kilka lat po jego założeniu przez Feliksa Mendelssohna. Studiował tam kompozycję u Moritza Hauptmanna, Ernsta Richtera i Juliusa Rietza, a także grę na fortepianie u Ignaza Moschelesa. W tym samym czasie studiował prywatnie u Franza Liszta w Weimarze. 13 kwietnia 1851 r. w Weimarze był solistą podczas pierwszego wykonania, pod batutą Liszta, jego aranżacji na fortepian i orkiestrę Poloneza Brillante "L'hilarité" E-dur op. 72 Carla Marii von Webera.
Jako Żyd, Jadassohn nie mógł ubiegać się o wiele stanowisk kościelnych jako dyrektor muzyczny lub organista, które były zwykle dostępne dla chrześcijańskich absolwentów konserwatorium, takich jak Lipsk, ponieważ wymagały one głębokiej znajomości chrześcijańskiej liturgii i praktyki. Zamiast tego pracował dla lipskiej synagogi i kilku lokalnych stowarzyszeń chóralnych, a także uczył prywatnie. Z biegiem lat stał się znanym pedagogiem, a wśród jego uczniów znaleźli się Ferruccio Busoni, Frederick Delius, Paul Homeyer, Richard Franck, Siergiej Bortkiewicz, Sigfrid Karg-Elert, Ruben Liljefors, Elisabeth Wintzer, Emil Reznicek i Felix Weingartner, Bernard Zweers i Cornelis Dopper. Studiowali u niego również Amerykanie, w tym kompozytor pieśni Jean Paul Kürsteiner i George Strong, kompozytor z przełomu XIX i XX wieku. Zmarł w Lipsku w wieku 70 lat. Jego córka, Bertha, była żoną kompozytora operetkowego Leo Falla. Od śmierci Jadassohna jego muzyka była rzadko wykonywana, ale w XXI wieku rozpoczęła się jej reewaluacja poprzez nowe wykonania i nagrania. Cameo Classics rozpoczęło program nagrywania jego zaniedbanych dzieł orkiestrowych. Jego I Symfonia została nagrana z Białoruską Orkiestrą Symfoniczną pod batutą Mariusa Strawińskiego. Koncert fortepianowy nr 1 został wykonany z uznaniem podczas publicznej premiery (po śmierci kompozytora) przez solistkę Valentinę Seferinovą i Karelia State Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Denisa Vlasenko w Pietrozawodsku w Rosji 20 grudnia 2008 roku. Płyta CD zawierająca te utwory została wydana przez Cameo Classics w styczniu 2009 roku. Jadassohn skomponował cztery Serenady na orkiestrę, a pierwsze trzy z nich zostały premierowo nagrane przez Cameo Classics w 2011 roku, wraz z jego Serenadą na flet i smyczki (solistka Rebecca Hall) z Maltańską Orkiestrą Filharmoniczną.
Hyperion Records wydał nagranie dwóch koncertów fortepianowych Jadassohna.
Wydawnictwo cpo wydało nagrania czterech symfonii i obu cavatin w wykonaniu Brandenburgisches Staatsorchester Frankfurt pod batutą Howarda Griffithsa.