był amerykańskim aktorem i ikoną amerykańskiej kultury popularnej lat 70-tych. Reynolds po raz pierwszy zyskał rozgłos, gdy zagrał w serialach telewizyjnych, takich jak Gunsmoke (1962-1965), Hawk (1966) i Dan August (1970-1971). Miał główne role w filmach, takich jak Navajo Joe (1966) i 100 Rifles (1969), a jego przełomową rolą była rola Lewisa Medlocka w Deliverance (1972).
Reynolds zagrał główne role w wielu kolejnych hitach kasowych, takich jak White Lightning (1973), The Longest Yard (1974), Smokey and the Bandit (1977) (który rozpoczął sześcioletnie panowanie w box-office), Semi-Tough (1977), The End (1978), Hooper (1978), Starting Over (1979), Smokey and the Bandit II (1980), The Cannonball Run (1981), Sharky's Machine (1981), The Best Little Whorehouse in Texas (1982) i Cannonball Run II (1984), z których kilka wyreżyserował. Był dwukrotnie nominowany do nagrody Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie muzycznym lub komediowym.
Reynolds został uznany za gwiazdę numer jeden światowego box-office'u w latach 1978-1982 w corocznym plebiscycie Top Ten Money Making Stars, rekord, który dzieli z Bingiem Crosbym. Po wielu porażkach kasowych Reynolds powrócił do telewizji, występując w sitcomie Evening Shade (1990-1994), który zdobył Złoty Glob i nagrodę Primetime Emmy dla najlepszego aktora pierwszoplanowego w serialu komediowym. Jego występ w roli pornografa Jacka Hornera w Boogie Nights Paula Thomasa Andersona (1997) przyniósł mu ponowną uwagę krytyków, zdobywając Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego - film, z nominacjami do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego i nagrody BAFTA dla najlepszego aktora drugoplanowego.
