Erik Alalooga

Jest niezależnym reżyserem performance, performerem, artystą dźwiękowym, nauczycielem i menedżerem kultury mieszkającym w Tallinie w Estonii. Znany jest głównie z eksploracji i stosowania analogowych rozwiązań technologicznych DIY w swoich pracach. Od 2005 roku skupia się na bezpośrednich relacjach między człowiekiem a maszyną. Zaczynając od interaktywnych obiektów technologicznych, Erik Alalooga przeszedł do bardziej skomplikowanych form komunikacji. Od 2009 roku zaczął łączyć obiekty w większe systemy technologiczne, które wymagały skoordynowanej współpracy wewnątrz publiczności. Te serie performansów nosiły wspólny tytuł Kinematic Mysteriums. Od 2011 roku zaangażował się w bardziej wyrafinowane badania nad performansem technologicznym. Performanse z tego okresu dotyczyły fizycznego ciała w surowym kontakcie z materią i technologią, koncentrując się również na wykorzystaniu interaktywnego dźwięku i światła. "Resistance of Material" zdobyło nagrodę Estonian Independent Dance 2012. Jego sztuka była wystawiana i prezentowana w Estonii, regionie bałtycko-skandynawskim, Niemczech, Austrii, Francji, Szwajcarii, USA, Australii.
Urodzony w 1974 roku w Tallinie w Estonii, Erik Alalooga studiował w Estońskiej Akademii Sztuki (EAA), rzeźbę (licencjat) i sztuki interdyscyplinarne (magisterium). Od 2018 roku Alalooga jest doktorantem Estońskiej Akademii Muzyki i Teatru w dziedzinie sztuk teatralnych. Tytuł jego pracy doktorskiej to "Zastosowanie bricolage'u jako metody procesowej w teatrze postdramatycznym", a główne pytanie badawcze brzmi: "Jak zastosować niejęzykowe wyczucie materiału w tworzeniu zarówno elementów performatywnych opartych na obiektach, jak i nieopartych na obiektach?"

W latach 2006-2010 pracował jako profesor stowarzyszony w katedrze sztuki interdyscyplinarnej w EAA. W latach 2010-2013 był kierownikiem katedry sztuki performatywnej (dawnej katedry sztuki interdyscyplinarnej) w EAA, gdzie badał i traktował technologię jako dominujący temat w procesie tworzenia i wykonywania. Eksperymentalne podejście do sztuki dźwięku dało początek Postinstrumentum - grupie zajmującej się sztuką dźwięku, ale także wspólnemu tytułowi szerszego zjawiska eksploracji akustycznego potencjału materii i przekształcania go w zmysłowe doświadczenie ludzkiego mózgu. Erik Alalooga jest członkiem i menadżerem Postinstrumentum.

Od 2014 roku występuje również jako artysta solowy w muzyce eksperymentalnej, eksplorując alternatywne stanowisko wobec nadmiernej digitalizacji sztuki dźwiękowej i przetrwałych możliwości undergroundowej edukacji muzycznej.