Litewski malarz, grafik, scenograf.
Urodził się w zagrodzie Giršinai, parafia Mosėdis. Uczył się w gimnazjum w Połądze i gimnazjum w Lipawie. Studiował malarstwo w Petrapilu, w szkole Stiglitza, uzyskując tytuł artysty sztuki użytkowej, oraz w Berlinie. Pierwszy litewski akwaforcista. Później kontynuował studia w Szwecji, Włoszech i Francji.
1923-1940 Kierownik pracowni grafiki w Szkole Sztuk Pięknych w Kownie, w czasie wojny profesor w Instytucie Sztuki Stosowanej w Kownie. W latach 1946-1947 był profesorem we Fryburgu, w latach 1947-1952 mieszkał w Paryżu, a w 1952 r. był profesorem w Instytucie Sztuki na Litwie i za granicą.
Od 1920 r. wystawiał swoje obrazy na litewskich i zagranicznych wystawach sztuki. W 1937 r. otrzymał Grand Prix na Wystawie Światowej w Paryżu za tryptyk "Litwa". Ilustrował książki i namalował wiele scenerii (17 przedstawień Teatru Państwowego w Kownie). W 1937 r. otrzymał Złoty Medal na Wystawie Światowej w Paryżu za scenografię do dramatu V. Krėvego "Šarūnas".
Bardziej znane dzieła sztuki. Prace Galdikasa zostały nabyte przez Muzeum Stieglisa, Narodowe Muzeum Sztuki M. K. Čiurlionisa (Kowno), Narodowe Muzeum Sztuki Litewskiej (Wilno), Łotewskie Narodowe Muzeum Sztuki, Muzeum Jau de Paume (Paryż), Żmudzkie Muzeum Sztuki, Żmudzkie Muzeum Alka i inne muzea.