Jest litewsko-amerykańskim artystą. Jego twórczość obejmuje wiele mediów, w tym ilustracje, hiperrealistyczne obrazy i instalacje na dużą skalę. Jest znany jako założyciel MaLonNY, corocznego festiwalu sztuki w Mariampolu, oraz jako projektant litewskiego banknotu 50 litów. Jego prace zostały nabyte przez Narodową Galerię Portretu, Litewską Narodową Galerię Sztuki [lt], Muzeum MO i Fundację Noewe.
W 1991 roku, wkrótce po emigracji do Nowego Jorku, Bartkus rozpoczął pracę jako ilustrator dla wielu publikacji, w tym The New York Times Book Review, Harper's Magazine, Wall Street Journal i magazynu Time. Były dyrektor artystyczny New York Times Steven Heller opisał ilustracje Bartkusa jako łączące elementy zarówno realizmu, jak i surrealizmu, zwracając jednocześnie uwagę na zdolność Bartkusa do ciągłej zmiany stylów. Bartkus przypisał swoją kreatywną elastyczność dorastaniu wśród "jednomyślności komunistycznego państwa", co doprowadziło go do docenienia wolności oferowanej przez wiele perspektyw. Jego ilustracje otrzymały liczne nagrody od Society of Publication Designers, Society of Newspaper Designers i Society of Illustrators.
W 2014 roku Bartkus zainicjował MaLonNY (skrót od Marijampolė, London, and New York), trwający festiwal sztuki ulicznej i muzyki oraz sympozjum twórcze odbywające się corocznie w litewskim mieście Marijampolė. W ciągu dziesięciu lat MaLonNY przekształcił Mariampol w centrum litewskiej sztuki ulicznej, z udziałem międzynarodowych i litewskich artystów, takich jak Judy Tuwaletstiwa, Žilvinas Kempinas, Stasys Eidrigevičius, Mike Estabrook, The Bubble Process, Lou Beach, Ieva Martinaitytė-Mediodia, Oleksandr Shatokhin, Philip Grisewood, Kacper Dolatowski i inni. W ramach MaLonNY wystąpili również między innymi Electric Djinn, Daddy Was A Milkman i Fast Forward. Jeden z murali Bartkusa, "Floating World", został szeroko udostępniony w Internecie ze względu na sposób, w jaki został namalowany, aby odbijać się w rzece pod nim.
Bartkus ugruntował swoją pozycję jako malarz hiperrealistyczny. Jedna z jego serii, "Ostatnie obrazy", angażuje się w dialog z dziełami malarzy prerafaelitów, próbując stworzyć bardziej współczesną sztukę poprzez powrót do wcześniejszych zasad artystycznych. Inna z jego serii, "Fałszerstwa", reprodukowała oficjalne dokumenty z życia Bartkusa z humorystycznymi i meta-artystycznymi akcentami. Prace te były wystawiane w USA, na Litwie, w Polsce, Austrii, Japonii i Holandii, a także zostały wybrane do reprezentowania Litwy na wystawie sztuki hiperrealistycznej zorganizowanej w 2025 roku przez Hyp'Art we Francji.
Bartkus zaczął tworzyć duże instalacje publiczne w 2014 roku, kiedy to stworzył pracę zatytułowaną "Landing Strip", aby zainaugurować doroczne spotkanie Światowego Stowarzyszenia Młodzieży Litewskiej. W ciągu następnych trzech i czterech lat jego instalacje pojawiły się w budynku ONZ w Nowym Jorku, na forum Międzynarodowego Instytutu Pokoju w Salzburgu i na Union Station w Waszyngtonie. Jedna z instalacji Bartkusa, zatytułowana "Ogrody", została zamówiona przez Ambasadę Litwy w celu upamiętnienia 100-lecia niepodległości Litwy. Projekt tego dzieła został oparty na tradycyjnej litewskiej sztuce ludowej. Był wystawiany w kilku miastach w Stanach Zjednoczonych, w tym w Waszyngtonie, Chicago, Filadelfii i Nowym Jorku, a później był pokazywany w Litewskiej Narodowej Galerii Sztuki [lt] w Wilnie i Żmudzkim Muzeum Sztuki. W 2024 roku Bartkus stworzył "Infinity", serię portretów wykonanych przy użyciu siatki drucianej i 100 kilogramów gwoździ.
