Ukończył Litewski Instytut Sztuki w 1971 roku, nauczyciele Juozas Kėdainis, Gediminas Jokūbonis. W latach 1968-1977 uczył w Wileńskiej Szkole Artystycznej. Od 1971 brał udział w wystawach. Spalił się w proteście przeciwko okupacji Litwy, na granicy sowiecko-węgierskiej.
Najważniejszą częścią jego twórczości są małe rzeźby (Rytas (Poranek) 1974, Kristoforas prie Vilnelės (Kristoforas prie Vilnelės) 1985, Lament czerwcowy (Lament czerwcowy), Madonna z Gułagu (Madonna z Gułagu), Porwanie Europy (wszystkie w 1989). Stworzył monumentalne rzeźby dekoracyjne ("Barnaba idzie nad morze", 1977, "Słowik", 1982, obie w Kłajpedzie, "Versmė", 1982 w Ariogali, "Lakštingala", 1985 w Wilnie), portrety ("Drukarz Pranciškus Skorina", 1974), medale ("Kristijonas Donelaitis", "Maironis", "Vaižgantas", "Antanas Gudaitis", 1984-1987), tablice pamiątkowe, kompozycje wnętrz ("Pegaz w kawiarni", "Miejsce literatów", 1985 w Wilnie). Stworzył około 100 rzeźb w drewnie ("Drzewo dębowe", 1972), terakocie ("Autoportret z poezją O. Chajjama", 1976), "Szedł przez Litwę", 1989), brązie ("Stary park", 1981), głównie w indywidualnej galwanizacji ("Śpiący król", 1980, "Narzeczona Prokrustesa", 1984).
Prace są ekspresyjne, łączą ironię, groteskę i liryzm. Pośmiertne wystawy indywidualne odbyły się w Wilnie (1991-1992, 2003), Kretyndze, Możejkach (obie 2000).
