był słowackim kompozytorem, organistą, pianistą, dyrektorem chóru i nauczycielem muzyki.
Nazwisko Štefana Németh-Šamorínsky'ego odnosi się do jego miejsca pochodzenia, Šamorín, w trójjęzycznej zachodniej Słowacji, która do 1927 r. nosiła słowacką nazwę Šamorýn (węgierskie Somorja, niemieckie Sommerein). Podstawowe wykształcenie muzyczne otrzymał od ojca, nauczyciela i chórmistrza. Już w wieku dziesięciu lat grał na organach podczas mszy. W latach 1906-1914 uczył się w gimnazjum klasztoru Klarysek w Bratysławie i jednocześnie uczęszczał do Miejskiej Szkoły Muzycznej, gdzie studiował grę na fortepianie u Alexandra Albrechta i na skrzypcach u Vilhelma Antalffy'ego. W latach 1908-1912 był skrzypkiem w Miejskiej Orkiestrze Symfonicznej prowadzonej przez Eugena Kossowa i członkiem chóru chłopięcego Bratysławskiego Stowarzyszenia Muzyki Kościelnej przy katedrze św. Kontynuował studia w Akademii Muzycznej w Budapeszcie, gdzie jego nauczycielami byli Béla Bartók (fortepian), Dezső Antalffy-Zsiross (organy) i Leó Weiner (kompozycja). W 1915 r. musiał przerwać studia, ponieważ został powołany na front jako kandydat na oficera. Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował studia, które ukończył w 1921 roku. Następnie uczęszczał na kursy mistrzowskie w Wiedniu (fortepian u Franza Schmidta, organy u Franza Schütza). Németh-Šamorínsky został nauczycielem w Miejskiej Szkole Muzycznej w Bratysławie i pracował jako organista w katedrze św. Marcina w latach 1921-1953. W 1924 r. został mianowany profesorem Akademii Muzycznej w Budapeszcie. W tym samym roku założył Chór Béli Bartóka w Bratysławie, z którym koncertował w kraju i za granicą i którym kierował do 1945 roku. Od 1949 r. uczył gry na fortepianie i muzyki kameralnej w Akademii Sztuk Scenicznych, obecnie Bratysławski Uniwersytet Sztuk Scenicznych (VŠMU). Pracował również jako organolog i zaprojektował ponad trzydzieści instrumentów na terenie całej Słowacji. Jego imię nosi podstawowa szkoła artystyczna w Šamorínie.
