poeta, krytyk, publicysta literacki i artystyczny. Uczył się w gimnazjum w Kiejdanach. W 1940 r. rozpoczął studia architektoniczne na Uniwersytecie Kowieńskim. Po wybuchu wojny kontynuował studia na odrodzonym Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie, studiując lituanistykę, germanistykę i historię sztuki. W 1944 r. wyjechał na Zachód. W latach 1945-1949 studiował na uniwersytetach w Innsbrucku i Fryburgu, uzyskując tytuł doktora filologii. W 1949 r. Nagys przeniósł się do Montrealu. Pracował w fabrykach, wykładał na uniwersytecie, prowadził wyższe kursy litewskiego i uczył w szkole średniej. W latach 1952-1959 pracował w redakcji "Literatūros lankas" i był redaktorem tygodnika "Nepriklausoma Lietuva". Jego pierwsze wiersze zostały opublikowane w 1937 r. w czasopismach studenckich "Mokslo dienos" i "Ateitis". W 1946 r. opublikował w Innsbrucku swoją pierwszą książkę "Eilėraščiai" (Wiersze), która została rozszerzona i włączona do drugiego zbioru "Noce listopadowe" (1947). Wczesna poezja charakteryzuje się ekspresjonistycznym, malarskim obrazowaniem, żywymi kolorami (graficzne kontrasty czerni i bieli, krwistej czerwieni), szarpanym frazowaniem, pauzami, emocjonalnie akcentowanymi metaforami. Odczuwalny jest wpływ niemieckich ekspresjonistów i filozofii egzystencjalnej. W swojej poetyckiej postawie i elegijnym nastroju Nagys jest bliski wczesnej twórczości Alfonsa Nyki-Niliunasa i Vytautasa Mačernisa. Później napięcie emocjonalne jego poezji łagodnieje, głos podmiotu wiersza jest mniej kategoryczny, a pojęcia historii, przestrzeni i czasu nabierają ciężaru ludzkiego doświadczenia egzystencjalnego. W 1991 r. poeta otrzymał nagrodę Jotvingiai. W 1998 roku jego imieniem nazwano szkołę podstawową w Buknaičiai.
