Był łotewskim kompozytorem i muzykologiem. Był pierwszym łotewskim kompozytorem klasycznym, komponującym utwory instrumentalne i kantaty. Jurjāns studiował i zebrał ponad 6000 utworów łotewskiego folkloru, w tym 3000 pieśni, które zebrał w sześciu książkach, zwanych Latvju tautas mūzikas materiāli (Materiały łotewskiej muzyki ludowej).
Andrejs Jurjāns urodził się w 1856 roku w Ērgļi na Łotwie. Aktywny muzycznie od najmłodszych lat, Jurjāns zdecydował się zostać muzykiem po udziale jako śpiewak chóru w Pierwszym Łotewskim Festiwalu Pieśni w 1873 roku. W 1875 r. studiował muzykę w Konserwatorium Petersburskim, uczęszczając na zajęcia z kompozycji, organów i waltorni u Mikołaja Rimskiego-Korsakowa i niemieckich organistów Louisa Homiliusa i Friedricha Homiliusa.
W 1877 r. opublikował swoją pierwszą kompozycję. W latach 1882-1916 Jurjāns uczył muzyki w Konserwatorium Rosyjskiego Cesarskiego Towarzystwa Muzycznego w Charkowie na Ukrainie. W tym samym czasie brał aktywny udział w łotewskim życiu muzycznym jako kolekcjoner, badacz i aranżer narodowych pieśni ludowych. Jego pięciotomowe dzieło "Materiały łotewskiej muzyki ludowej" obejmuje około 2000 utworów. Jurjāns położył podwaliny pod dalsze badania w tej dziedzinie. Wraz ze swoimi braćmi i muzykami Jurisem, Pāvulsem i Pēterisem regularnie brał udział w Łotewskim Festiwalu Pieśni jako kwartet waltorniowy Jurjānsa.
Około 1910 r. słuch Jurjānsa osłabł i w 1916 r. wycofał się z kariery nauczyciela. Ciężko chory, w 1920 roku wraca na Łotwę, gdzie umiera w 1922 roku.
Po śmierci Jurjānsa, szósta część jego twórczości została opublikowana pośmiertnie przez jego brata Pāvulsa.
Jurjāns skomponował 15 utworów symfonicznych, 5 utworów wokalno-instrumentalnych, a także wiele pieśni solowych, chóralnych i ludowych. Jest pierwszą osobą, która szczegółowo opisała łotewskie pieśni ludowe, próbując w ten sposób zwrócić uwagę publiczności na wspólne cechy łotewskiego i rosyjskiego folkloru. Jurjāns często wykorzystywał intonacje i fragmenty pieśni ludowych w swoich kompozycjach.