Aimard urodził się w Lyonie, gdzie wstąpił do konserwatorium. Później studiował u Yvonne Loriod i Marii Curcio.
W 1973 roku otrzymał nagrodę za muzykę kameralną Konserwatorium Paryskiego. W tym samym roku zdobył pierwszą nagrodę na międzynarodowym konkursie Oliviera Messiaena. W 1977 roku, na zaproszenie Pierre'a Bouleza, został członkiem-założycielem Ensemble InterContemporain. W wieku dwudziestu lat zadebiutował w Stanach Zjednoczonych z Chicago Symphony Orchestra, wykonując solową partię fortepianu w Turangalîla-Symphonie Oliviera Messiaena.
Aimard jest szczególnie zaangażowany w muzykę współczesną. Był solistą w kilku prawykonaniach utworów takich jak Répons Pierre'a Bouleza, Klavierstück XIV Karlheinza Stockhausena oraz jedenastej i trzynastej etiudy fortepianowej György Ligetiego. Jednym z jego najbardziej znanych nagrań są dwa pierwsze zeszyty etiud fortepianowych Ligetiego. Wykonywał również utwory współczesnych kompozytorów, takich jak George Benjamin, Roberto Carnevale i Marco Stroppa. W maju 2012 roku dokonał premiery koncertu fortepianowego Tristana Muraila Le Désenchantement du Monde.
Aimard był jednym z artystów "Perspectives" Carnegie Hall w sezonie koncertowym 2006-2007, gdzie zaprogramował własną serię koncertów. Przez dwa sezony, od 2007 do 2009 roku, był artystą-rezydentem Cleveland Orchestra. W 2007 roku Aimard był dyrektorem muzycznym Ojai Music Festival.
Oprócz pracy z muzyką współczesną, Aimard nagrał pięć koncertów fortepianowych Beethovena z Nikolausem Harnoncourtem i Chamber Orchestra of Europe, na zaproszenie Harnoncourta. Aimard nagrywał dla wytwórni Sony Classical i Teldec. W sierpniu 2007 roku podpisał nowy kontrakt nagraniowy z Deutsche Grammophon.
Aimard ostatnio rozszerzył swoją działalność muzyczną o dyrygenturę, choć swoje zainteresowanie i dar do dyrygowania scharakteryzował następująco:
Żeby było jasne: nie jestem dyrygentem i nigdy nim nie będę. To nie jest mój sposób na życie, nie mam z tym nic wspólnego i nie mam do tego talentu. Ale jeśli chcesz, żebym podał definicję tego, co robię, nie powiedziałbym, że jestem pianistą - jestem muzykiem, a fortepian jest moim instrumentem. Nie lubię mieć jednej funkcji, która dawałaby mi tylko jedną perspektywę na muzykę. Lubię tworzyć muzykę kameralną, być częścią zespołu, grać akompaniamenty do piosenek, uczyć, mówić o muzyce. Innymi słowy, przeżywać to zjawisko z różnych stron.
W 2009 roku Aimard został dyrektorem artystycznym Aldeburgh Festival w Anglii, początkowo na 3 lata. Aimard jest profesorem wizytującym i członkiem honorowym (2006) Królewskiej Akademii Muzycznej. W 2007 roku wystąpił w filmie Note by Note: The Making of Steinway L1037.
Aimard wystąpił w nagraniu Bacha The Art of Fugue w nagradzanym niemiecko-austriackim filmie dokumentalnym Pianomania z 2009 roku, o techniku fortepianowym Steinway & Sons Stefanie Knüpferze, który został wyreżyserowany przez Lilian Franck i Roberta Cibisa. Film miał premierę kinową w Ameryce Północnej, gdzie spotkał się z pozytywnymi recenzjami The New York Times, a także w Azji i całej Europie i jest częścią katalogu Goethe-Institut.
W 2017 roku Aimard podpisał kontrakt z wytwórnią PENTATONE. W ramach tej współpracy Aimard zamierza nagrać kluczowe utwory ze swojego repertuaru, obejmującego trzy stulecia i sięgającego od Bacha do Kurtága, zaczynając od swojego pierwszego w historii nagrania Catalogue d'Oiseaux Messiaena.
