Ukończył Litewski Instytut Sztuki w 1967 roku, nauczyciele Juozas Mikėnas i Aldona Ličkutė-Jusionienė. W latach 1972-1989 artysta ceramik w Wileńskim Kombinacie Sztuki. Od 1989 wykładowca w Litewskim Instytucie Sztuki (od 1990 Wileńska Akademia Sztuk Pięknych), od 1992 profesor nadzwyczajny.
Tworzył kompozycje ceramiczne do wnętrz (Flora 1972-1973, w Ministerstwie Gospodarki Wodnej i Melioracji w Wilnie, obecnie firma Lietuvos melioracija), panele dekoracyjne ("Motiejus Kazimieras Sarbievijus" 1980), instalacje (Puota 1996-1998, "Rzeźbił figury zoomorficzne i ich kompozycje ("Tęsknota" 1983, "Trzy bestie", "Samotny wilk", "Noc", wszystkie w 1984, "Pastorałka" 1986, "Kolacja" 1995). Ceramikę cechuje jedność idei i formy, asocjacyjność, ekspresja, wyrazista faktura, elementy groteski, rzeźby ("Miasto", "Antyk", "Los", wszystkie 1986, "Requiem", "Ofiara", oba 1988 - architektoniczność, konstruktywność), Brał udział w ponad 30 międzynarodowych wystawach na Litwie i za granicą (międzynarodowa wystawa ceramiki w Faenza w 1987 r.) Litewskie Muzeum Sztuki, Narodowe Muzeum Sztuki Čiurlionisa, Narodowe Muzeum Litwy posiadają jego prace.