Epner był łotewskim reżyserem filmowym, magistrem sztuki, zasłużonym artystą i wykładowcą Łotewskiej Akademii Kultury. Autor pomysłu na nazwę założonego w 1977 roku festiwalu filmowego, nagroda nosi imię opiekuna i poruszyciela Kristapsa Wielkiego.
Epner urodził się w Rydze, w rodzinie oficera łotewskiej armii. Ojciec Ansza zmarł na zesłaniu w Norylsku. W 1957 r. ukończył szkołę średnią Mazsalac, w 1962 r. ukończył Wydział Historii i Filozofii Państwowego Uniwersytetu Łotewskiego. W 1971 r. ukończył Wyższy Kurs Reżyserski w Moskwie. W 1962 roku Ansis Epners został redaktorem Telewizji Łotewskiej, aż do opuszczenia tego stanowiska w 1968 roku. Następnie został dyrektorem Studia Filmowego w Rydze (do 1991 roku). 1991. W 2010 roku reżyser został szefem studia filmowego i wideo AVE. W latach 1993-1997 był prezesem Stowarzyszenia Łotewskich Producentów Filmowych.
Reżyserował głównie filmy dokumentalne, w tym o kilku sportowcach, na przykład Artūrs Irbis ("Partridge: człowiek i maska" - 1996), Mihail Tāls ("Mihails Tāls. Po dwudziestu latach" - 1980). Filmował magazyny "Latvijas hronika", "Māksla", "Sporta ompils", "Sodomju Latvija". Zagrała małe role w filmach "Ostatni reportaż" (Dzidra Ritenberga, 1986), "Nadmorski klimat" (Roland Kalniņš, 1974), "Dotyk" (Rostislavs Gorjajevs, 1973).
Kilka filmów wyreżyserowanych przez Anšę Epner otrzymało nagrodę Wielkiego Kryształu: "Chetri šerki milionu" jako najlepszy film dokumentalny w 1979 r., nagrodę kroniki filmowej i dyplom za film "Gry dobrej woli" w 1986 r., film dokumentalny "Jestem Łotyszem" został uznany za najlepszy w 1990 r., film fabularny "Klatka" - ekranizacja powieści psychologicznej Alberta Bella, otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu w 1993 r., najlepsze dzieło autora zdjęć dokumentalnych z filmem "Od Everestu do Raju" w 2000 r.
W 2002 r. został odznaczony Orderem Trzech Gwiazd czwartej klasy. W 2003 r. ukazała się napisana przez niego "Książka podróżnicza Anšy" z opowieściami z podróży, poezją i różnymi materiałami fotograficznymi. Artysta został pochowany na drugim Wielkim Cmentarzu Leśnym.