Darius Žiūra urodził się w 1968 r. w Joniškelis, studiował malarstwo na Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1991-1997, a w 2017 r. uzyskał tytuł doktora sztuki na Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Mieszka i pracuje w Wilnie. Jak sugeruje jego nazwisko, jest niezwykle wrażliwy na obietnice i pułapki patrzenia - tej podstawowej czynności. Ostatnio jego spojrzenie jest głównie filtrowane i rejestrowane przez obiektyw aparatu fotograficznego, choć od końca lat 90. intensywnie pracuje również z wideo. Dla swojego "materiału wizualnego", jak go nazywa, jest gotów posunąć się bardzo daleko. Dla niego ucieleśnia on przestrzeń mentalną, która zawsze będzie konstruowana, aspekt ludzkiej egzystencji, który można uchwycić (a może nawet zrozumieć) właśnie dlatego, że pozwala się przekształcić w obraz. Wizualizuje rzeczy, które inni przeoczyli, ponieważ uznali je za zbyt niejasne lub zbyt niepokojące - zbyt złożone. Widz jest szczególnie zainteresowany portretami. We wczesnych latach nowego tysiąclecia spędzał dużo czasu w drodze - na Litwie i za granicą - zarabiając na życie jako malarz portretów ulicznych. W wiosce Gustonii na północy Litwy, gdzie spędził dużą część swojego dzieciństwa, od 2001 roku co trzy lata tworzy jednominutowe portrety wideo całej populacji. W Wilnie tworzył 5-sekundowe klipy wideo z emaliowanych portretów fotograficznych osób pochowanych na cmentarzach lub fotografował dziewczyny, które przyprowadzał do studia z dworca kolejowego. Podróżuje również do rzadko odwiedzanych miejsc, aby przedstawić motywy takie jak opuszczone gospodarstwa rolne po obu stronach granicy łotewsko-litewskiej lub rozpaczliwą rzeczywistość Republiki Udmurckiej w Rosji. Žiūra brał udział w licznych wystawach zbiorowych na Litwie, w tym w krajowych wystawach przeglądowych "Lithuanian Art 1989-1999: Ten Years", "Self-Respect. Sztuka litewska 01", "Sztuka litewska 2000-2010: dziesięć lat" w Centrum Sztuki Współczesnej w Wilnie oraz 10. Biennale w Kownie w 2015 roku. Jego prace były również pokazywane na arenie międzynarodowej, być może przede wszystkim na 5. i 7. europejskim biennale Manifesta w San Sebastian (Hiszpania) w 2004 r. i Bolzano (Włochy) w 2008 r. oraz na międzynarodowej wystawie "Institute of Temporary Futures" w Muzeum Sztuki Współczesnej M HKA w Antwerpii w 2017 r. Wśród jego wystaw indywidualnych na szczególną uwagę zasługują te w CAC: instalacja performatywna "Another Space" w 1998 roku, "Portraits - Presentation of Photographic and Video Works" w 2006 roku i "SWIM" w 2014 roku.
