Artystka obecnie mieszkająca i pracująca między Wilnem a Nowym Jorkiem. Ukończyła Wydział Malarstwa Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując tytuł magistra w 2016 roku. W 2024 r. Minderytė z powodzeniem obroniła pracę doktorską na Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych, jeszcze bardziej wzbogacając swoje osiągnięcia akademickie.
Praktyka artystyczna Minderytė obraca się wokół koncepcji tłumaczenia wizualnego, w ramach której bada znaczące zmiany zachodzące w obrazie podczas przenoszenia go z jednego medium do drugiego.
Jej prace zostały zakupione przez różne kolekcje muzealne, w tym Kiasma (Helsinki), MOCAK (Kraków), Fundacja Noewe (Wilno) i Mo Museum (Wilno).
W swojej pracy Donata Minderytė koncentruje się na tym, czego należy unikać w tłumaczeniu językowym - odchodzeniu od oryginału, zanikaniu pierwotnego znaczenia i zmianie przekazu. Minderytė wykorzystuje fotografię lub kadry z filmów z życia codziennego jako narzędzie pamięci. Przekłada te obrazy na medium malarskie, tworząc reprezentację wizualnej entropii. Uchwycone w farbie obrazy tracą szczegóły, intensywność i kontrast, pozostawiając w ten sposób przestrzeń interpretacyjną do tłumaczenia. Gotowy obraz nie jest dokładną reprezentacją momentu, którym został zainspirowany: celowy błąd translacji staje się uogólnionym substytutem przeszłego wydarzenia, ale nie jego reprezentacją. Narracja przeszłości zostaje zastąpiona nowymi informacjami wizualnymi, które pojawiają się, przekształcają, zanikają i kurczą do tego stopnia, że mogą stać się nierozpoznawalne. Wybielony styl malarski Minderytė staje się artystyczną metodą mówienia o sobie, swojej pamięci i nieuchronności stania się wyblakłą przeszłością.
