Zakres prac Eglė Lekevičiūtė jest dość szeroki - swoje projekty i instalacje prezentuje nie tylko na wystawach, ale także w teatrach. Jeśli chodzi o wartości, dla artystki ważne jest podejście altruistyczne i wyrastający z niego element edukacyjny, a także interaktywne wykorzystanie różnych zmysłów widza. Autorka nie zapomina o odbiorcach młodego pokolenia. Jej instalacje to scenograficzne przestrzenie "płynnej" zabawy i doświadczenia, niezależna scena dla widza, której ramy wyznacza sama autorka. Lekevičiūtė spełniła ten aspekt na wystawie "not to LIE", przełamując muzealną ideę komunikacji i reprezentacji sztuki oraz zachęcając uczestnika do wzięcia udziału w procesie postrzegania dzieła nie tylko mentalnie, ale także fizycznie, nie tylko biernie, ale także krytycznie. Zwracając uwagę na to, co uważa za brak zaangażowania publiczności, autorka desakralizuje dzieło sztuki, przekształcając je w narzędzie dla uczestnika do wyrażania własnej kreatywności i przekraczania niepisanych granic świętości dzieła sztuki.
Wizualnie prace Lekevičiūtė często zawierają element scenograficzny. Oświetlenie teatralne, zasady DIY i gotowe stają się elementami teatralnego placu zabaw. Niedbale proste środki wyrazu i materiały - jak w (np. "Glass Floor", "Labyrinth of Boxes") - same w sobie przekazują otwarcie zapraszającą wolność prac, mówią o nieograniczonych możliwościach nieograniczonej ekspresji kreatywności i bezpretensjonalnie oferują uczestnikowi dialog z dziełem sztuki.
