Jest południowoafrykańską sopranistką operową i koncertową, która rozpoczęła swoją karierę jako mezzosopran. Występowała w głównych rolach w największych teatrach i salach koncertowych na całym świecie. Jedną z jej charakterystycznych ról jest Elisabetta w Marii Stuardzie Donizettiego, którą wykonała podczas swojego debiutu w Metropolitan Opera w 2012 roku, a następnie nagrała na żywo.
Urodzona w Johannesburgu jako jedna z trojaczków, córka filmowca i aktorki, van den Heever najpierw kształciła się jako mezzosopran, studiując od 18 roku życia w San Francisco Conservatory of Music. Brała udział w Merola Opera Program i San Francisco Opera's Adler Fellowship, tworząc rolę Mary Custis Lee w Appomattox Philipa Glassa pod dyrekcją Dennisa Russella Daviesa. Podczas pięcioletniego procesu transformacji nauczyła się nowej techniki wokalnej i nowych ról. Jej pierwszą dużą rolą sopranową była Donna Anna w Don Giovannim Mozarta, w 2007 roku w San Francisco Opera. W 2008 roku wystąpiła jako Giorgetta w Il tabarro Pucciniego w Oper Frankfurt pod dyrekcją Nicoli Luisottiego. Nagrała tę rolę podczas koncertu w Konzerthaus w Wiedniu w 2010 roku, pod batutą Bertranda de Billy, z Orkiestrą Symfoniczną Radia Wiedeńskiego, obok Johana Bothy jako Luigiego i Wolfganga Kocha jako Michele. Jej interpretacja została opisana jako ekscytująca, z kobiecym blaskiem w wysokim rejestrze, aksamitną barwą w średnim zakresie i nienaganną techniką ("mit fraulich leuchtenden Höhen, samtig timbrierter Mittellage und einer untadeligen Technik"). Występowała również w Lyric Opera of Chicago i w Paryżu, pojawiła się w Bawarskiej Operze Państwowej w Monachium w 2011 roku jako Elsa w Lohengrinie Wagnera, a w 2013 roku jako Donna Anna.
Zadebiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku w 2012 roku jako Elisabetta w Marii Stuardzie Donizettiego, w pierwszej produkcji opery w tym domu, transmitowanej na żywo i nagranej. Śpiewała u boku Joyce DiDonato w roli tytułowej i Matthew Polenzaniego jako Leicester, w inscenizacji Davida McVicara i pod batutą Maurizio Beniniego. Aby wyglądać przekonująco jako nosząca perukę łysa królowa w zbliżeniach transmisji, w produkcji z bogatymi historycznymi kostiumami, miała ogoloną głowę. W 2015 roku po raz pierwszy wystąpiła w tytułowej roli Normy Belliniego w Operze w Bordeaux. W 2016 roku powróciła do Opery we Frankfurcie, ponownie śpiewając Giorgettę w produkcji Il trittico Clausa Gutha pod dyrekcją Jakuba Hrusy, obok Zeljko Lucica jako Michele i Vincenta Wolfsteinera [de] jako Luigiego, a także w tytułowej roli Suor Angelica Pucciniego.