Émilie Girard-Charest jest wiolonczelistką, kompozytorką i improwizatorką. Jako kameralistka, solistka i z różnymi zespołami poświęca się nowej muzyce.
Jako wykonawca wzięła udział w ponad sześćdziesięciu premierach i współpracowała z wieloma kompozytorami, w tym Malcolmem Goldsteinem, Michelem Gonneville, Maxime McKinley, Joane Hétu, Jean-Luc Fafchamps, Hans Zender, Graciela Paraskevaídis, Enno Poppe i Fredrik Gran.
Nagrała kilka albumów, a mianowicie Émilie préfère le chant (2016, Ambiances Magnétiques), Race with time (w duecie z Mart Soo, 2016, Improtest Records), Avec (2016, Kohlenstoff Records), Musica in camera (Quatuor d'occasion, 2014, &records), Bruit court-circuit (Ensemble SuperMusique, 2012, Ambiances Magnétiques) i Tremblement de fer (Pierre Labbé, 2009, Ambiances Magnétiques).
Émilie występowała na licznych festiwalach w Quebecu (Festival international de musique actuelle de Victoriaville, OFF Festival de Jazz, Festival de Jazz de Montréal, Festival de Jazz de Québec, Montréal/Nouvelles Musiques), w Stanach Zjednoczonych Ameryki (Avant-Music Festival, Nowy Jork), w Belgii (Ars Musica), w Austrii (Klangspuren Schwaz i Impuls), w Niemczech (Darmstadt Ferienkurse for Neue Musik i Donaueschingen Musiktage), w Chile (Encuentro Internacional de Compositores), w Argentynie (Sonido Presente), w Estonii (Autumn Festival), w Finlandii (MuTe Fest), w Hiszpanii (Mixtur) i w Macedonii (Macedonian Music Days). Koncertowała również we Francji, Rosji, San Marino i Urugwaju.
Dodatkowo brała udział w różnych produkcjach teatralnych, tanecznych i performatywnych, takich jak Rhinocéros Eugène'a Ionesco (Troupe Éponyme w reżyserii Jocelyn Sioui), Couloir et chambres Philippe'a Minyany i La fête à Jean Pierre'a-Luca Lasalle'a (Théâtre L'Instant, w reżyserii André-Marie Coudou), ADN Dennisa Kelly'ego (Conservatoire d'art dramatique de Montréal, reżyseria Sylvain Bélanger), Physical Theater Choir Project (Vicki Tansey), The Sticks (Andrew Tay) oraz Reine et oiseaux (théâtre Tête au Corps, Vincent Langlois i Émilie Sigouin). Obecnie rozwija różne projekty z multidyscyplinarnymi artystami, a mianowicie z tancerką i artystką wizualną Sarah Bronsard oraz z kompozytorem-wykonawcą Charlesem Quevillonem.
Émilie ukończyła wiolonczelę (Denis Brott) i kompozycję (Michel Gonneville) w Conservatoire de musique de Montréal oraz CoPeCo Master (Contemporary Performance and Composition) w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Obecnie jest doktorantką w Conservatoire National Supérieur Musique et Danse de Lyon pod kierunkiem Philippe'a Hurela i Laurenta Pottiera.
Émilie gra na wiolonczeli Angel Alvarez Verde.
.
