Jest francuskim artystą, filmowcem i producentem, który interesuje się odkrywaniem nowych form w celu poruszania kwestii politycznych i społecznych.
W latach 2006-2011 Guillaume Cailleau studiował na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Berlinie i był studentem podyplomowym pod kierunkiem Heinza Emigholza. Przed studiami artystycznymi ukończył studia inżynierskie w Icam w Nantes. Pracował również jako kinooperator w Paryżu i Berlinie.
W 2007 roku Guillaume Cailleau nakręcił swój pierwszy film krótkometrażowy Blitzkrieg, który miał premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen. Później powstały kolejne filmy, takie jak Through, nawiązujący do instalacji Windowed Water Michaela Snowa (2007), ręcznie przetworzony film H(I)J (2009) oraz Austerity Measures (2012), nakręcony w Atenach we współpracy z Benem Russellem. W lutym 2014 roku Guillaume Cailleau otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia za film krótkometrażowy Laborat na festiwalu filmowym Berlinale. Od 2009 roku Guillaume Cailleau jest członkiem niezależnego kolektywu filmowego LaborBerlin. Jako niezależny artysta wideo pracował przy produkcjach teatralnych Thomasa Ostermeiera, Hakana Savaşa Micana i Mali Kline. Ponadto Cailleau opracował liczne audiowizualne występy, na przykład z eksperymentalnym artystą dźwiękowym Wernerem Dafeldeckerem oraz kompozytorem i dyrygentem Timo Kreuserem, które były prezentowane w międzynarodowych miejscach, takich jak Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Edynburgu (2014), Scratch Expanded Paris (2013) i COLOR SOUND FRAMES (2015) w Muzeum Serralves.
Oprócz własnej praktyki artystycznej, Cailleau z powodzeniem produkuje filmy ze swoją firmą CASKFILMS, współpracując z takimi artystami jak Ben Russell, Gustavo Jahn, Sasha Litvintseva & Beny Wagner i Lucile Desamory. Cailleau jest współproducentem filmu Bena Russella "Good Luck" (2017), który miał swoją premierę na festiwalu w Locarno i był pokazywany jako 4-kanałowa instalacja wideo na documenta 14 w Kassel.
Praca Guillaume'a Cailleau jest inspirowana amerykańskim kinem awangardowym i praktykami performatywnymi w Expanded Cinema. Eksperymentując z czasem trwania, wielokrotną ekspozycją, separacją kolorów i ręczną obróbką pojedynczych obrazów, a także innymi metodami edycji obrazu, formy jego filmów odnoszą się bezpośrednio do ich tematów. Proces tworzenia filmu jest często wysuwany na pierwszy plan w poetyckich kompozycjach artysty.