Prace Ievy Trinkūnaitė są jak strony notatnika, w którym wycinki ze starych czasopism poświęconych promocji nauki, kina, magazynów podróżniczych, broszur turystycznych i reklam są wklejane w osobliwym porządku, niektóre nostalgicznie pożółkłe, inne świecące pikantnymi kolorami disco. Wielkoformatowe arkusze przeplatają się z fragmentarycznymi narracjami obrazkowymi, które splatają elementy krajobrazu, postacie zwierząt i odizolowane atrybuty ludzkiego świata. W swoich pracach Trinkūnaitė z wyczuciem bada naturę bliskości, często identyfikując się osobiście, odkrywając podobieństwa między różnymi formami życia, a jednocześnie stawiając szersze pytania dotyczące relacji między człowiekiem a naturą, otwierając aktualne aspekty psychologiczne, społeczne, geopolityczne i ekologiczne. Artystka ze szczególną uwagą obserwuje i przedstawia przedmioty i podmioty swoich prac, trafnie oddając emocje, szczegółowo odwzorowując morfologię, podkreślając fakturę powierzchni, czasem ją hiperbolizując, czyniąc z niej dominujący element pracy, jakby owijając obiekty w wiry liści, futra, piór i włosów. Wrażenie dotykalności potęguje sposób pracy artysty - narzędzia są zazwyczaj nakładane i wcierane (a raczej gładzone) w arkusze palcami."
