Jest amerykańskim aktorem. Znany z szybkich, intensywnych ról na ekranie i scenie, otrzymał wiele wyróżnień, w tym trzy nagrody Emmy i Złoty Glob, a także nominacje do dwóch Oscarów i trzech nagród Screen Actors Guild Awards. Swoją karierę rozpoczął od niewielkich ról na Broadwayu i poza nim, zanim zadebiutował na Broadwayu w The Penny Wars (1969), a następnie w Borstal Boy (1970), The Trial of the Catonsville Nine (1971) i Moonchildren (1972).[4] Wczesne role filmowe Woodsa obejmują The Visitors (1972), The Way We Were (1973) i Night Moves (1975). Zagrał główną rolę w miniserialu NBC Holocaust (1978) u boku Meryl Streep.
Wysoką sławę przyniosła mu rola Gregory'ego Powella w filmie The Onion Field (1979). Zdobył dwie nominacje do Oscara: dla najlepszego aktora za rolę dziennikarza Richarda Boyle'a w filmie Salvador (1986) oraz dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę białego supremacjonisty Byrona De La Beckwitha w filmie Duchy Mississippi (1996). Godne uwagi role filmowe to między innymi Videodrome (1983), Once Upon a Time in America (1984), The Hard Way (1991), Chaplin (1992), Nixon (1995), Casino (1995), Contact (1997), Vampires (1998), Another Day in Paradise (1998), Any Given Sunday (1999) i The Virgin Suicides (1999). Był producentem wykonawczym dramatu biograficznego Christophera Nolana Oppenheimer (2023).
Za swoje role telewizyjne otrzymał dwie nagrody Primetime Emmy dla najlepszego aktora pierwszoplanowego w serialu limitowanym lub filmie za rolę D.J. w filmie CBS Promise (1987) i Billa W. w filmie ABC My Name Is Bill W. (1989). Zagrał także Roya Cohna w Citizen Cohn (1992) i Dicka Fulda w Too Big to Fail (2011).[5] Wystąpił w serialu prawniczym CBS Shark (2006-2008) i miał powracającą rolę w serialu kryminalnym Showtime Ray Donovan (2013). Udźwiękowił role w Hercules (1997), Recess: School's Out (2001), Stuart Little 2 (2002) i Surf's Up (2007), a także kilkakrotnie podkładał głos w The Simpsons (1993) i Family Guy (2005-obecnie).
