1941-1943 i 1945-1949 był tancerzem zespołu "Lietuva", od 1946 r. pracował również jako baletmistrz. W latach 1952-1953 był wykładowcą w Wileńskiej Dziesięcioletniej Szkole Muzycznej, w latach 1958-1963 w Wileńskiej Szkole Technicznej Kulturalno-Oświatowej, w latach 1967-1980 na wydziałach Konserwatorium LSRR w Kłajpedzie, a od 1978 r. jest profesorem.
Twórczość
1950, 1955, 1960, 1965, 1970, 1975, 1980 Główny baletmistrz i dyrektor artystyczny Dni Tańca Festiwalu Piosenki Republikańskiej. Stworzył około 200 ludowych kompozycji scenicznych i obrazów choreograficznych, w tym "Lenciūgėlis" (1943), "Malūnėlis" (1944), "Sadutė" (1946), "Jievaro tiltas", "Jigūnas", "Blezdingėlė" (wszystkie 1947), "Rooster" (1948), "Lenciūgėlis" (1943), "Lenciūgėlis" (1943), "Gladiator" (1944), "Lenciūgėlis" (1944), "Lenciūgėlis" (1948), "Lenciūgėlis" (1944), "Lenciūgėlis" (1944).), "Kolūkkio pirmininkas" (1950), "Statybininkų danse" (1951), "Trys virgelės" (1958), "Greitpolke" (1965), "Kupolinis", "Rusnietis" (oba 1968), "Šventinė polka" (1973).
Twórczość charakteryzuje tradycja ludowa, fabuła, liryzm, emocjonalność. Większość jego kompozycji scenicznych oparta jest na konkretnym tańcu ludowym lub elementach zwyczajów i obrzędów. Tańce z 5-6 dekady są umiarkowanie stylizowane, kroki i ruchy tańców z 7-8 dekady są bardziej złożone, wykorzystujące elementy tańca klasycznego. Inscenizował tańce litewskie na Łotwie, Ukrainie, w Rosji, NRD, Czechosłowacji, Rumunii i innych krajach. Opublikował 20 książek na temat litewskich tańców ludowych
