Kristina Inčiūraitė wykorzystuje różne media do tworzenia fotografii, obiektów, filmów wideo, instalacji wideo, filmów eksperymentalnych, performansów i projektów dźwiękowych. Jej prace pokazują raczej wrażliwe podejście do współczesnego środowiska. Koncentruje się na analizie tożsamości i jej transformacji w różnych środowiskach społecznych. Badając niezdefiniowane lub ukryte i ciągle zmieniające się tożsamości, otwiera krytyczne podejście do społeczno-politycznych problemów współczesności, takich jak przejawy hegemonicznej władzy, negatywne traktowanie różnic płciowych czy hierarchiczne relacje społeczne. Artystce bliskie są również tematy feministyczne i pozycja kobiet w społeczeństwie, jednak w swoich pracach rzadko przedstawia postać kobiecą, unikając namacalności danej postaci czy voyeurystycznego spojrzenia widza. W swoich pracach audiowizualnych artystka kładzie nacisk na głos lektora, który porusza i nadaje znaczenie jej bardzo statycznym obrazom. Chociaż Inčiūraitė krytycznie analizuje aktualne tematy, przekazuje je w subtelny sposób, unikając jasnej i jednolitej narracji. Raczej przekracza kruchą granicę między rzeczywistością a fikcją i otwiera intymną, doświadczalną przestrzeń, w której odczuwa się upływ czasu.
