W 1899 roku przeprowadził się z rodziną do USA, osiadł w Worcester i ukończył z wyróżnieniem szkołę średnią. W 1914 r. ukończył studia na Uniwersytecie Genewskim. W latach 1914-1920 redagował tygodnik "American Lithuanian".
W odpowiedzi na apel prezydenta Antanasa Smetony do zagranicznych Litwinów z 2 listopada 1919 r., w 1920 r. powróciła na Litwę. Do 1940 r. pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ) jako tłumacz, kryptograf, kierownik tajnego archiwum, poufny sekretarz MSZ, szef Litewskiej Agencji Telegramowej (ELTA) w latach 1924-1926, szef Biura Prasowego od 1926 r., a następnie dyrektor Departamentu Prasy i Informacji. W czerwcu 1924 r. reprezentowała Litwę na Międzynarodowej Konferencji Agencji Telegraficznych w Bernie (Szwajcaria) i była jedyną kobietą wśród przedstawicieli 22 krajów.
Należała do Litewskiego Towarzystwa Historycznego, XXVII Towarzystwa Amatorów Książki i Litewskiego Towarzystwa Kanonierów, zgromadziła bogatą bibliotekę. 1933-1947 przewodnicząca sekcji zagranicznej Litewskiego Związku Harcerstwa. W 1937 r. na Wystawie Światowej w Paryżu "Miejsce sztuki i techniki we współczesnym świecie" była przewodniczącą komitetu przygotowującego pawilon litewski, a w 1939 r. komisarzem generalnym pawilonu litewskiego na Wystawie Światowej w Nowym Jorku "Świat jutra". Dzięki niej dobór eksponatów był niezwykle profesjonalny. 17 czerwca 1940 r., kiedy zaczął działać marionetkowy rząd Justasa Paleckisa, wraz ze swoją koleżanką Eleną Barščiauskaitė wyniosła tajne akta z Ministerstwa Spraw Zagranicznych i przekazała je kierownikowi Archiwum Litewskiego, księdzu Juozapsowi Stakauskasowi. Przyczynił się do zachowania litewskich rezerw złota w USA. W latach 1940-1944 wykładał język angielski na Uniwersytecie Wileńskim. W czasie okupacji hitlerowskiej był współpracownikiem gazety "Į laisvę" (Do wolności).
W połowie lata 1944 r., gdy zbliżał się front wojenny, opuścił Litwę. Do 1947 r. mieszkała w obozie dla uchodźców wojennych w Niemczech i pracowała jako sekretarz generalny Litewskiego Czerwonego Krzyża, który działał za granicą. W 1947 r., zaproszona przez żonę dyplomaty Petrasa Klimasa, zamieszkała w Paryżu, a w 1949 r. wyjechała do USA.
1949-1952 pracowała w bibliotece University of Detroit Mercy, a w latach 1952-1953 wykładała socjologię w Annhurst College. Była członkiem Komisji Politycznej VLIK i tłumaczyła wszystkie jej dokumenty na język angielski. Do emerytury pracowała w kościele św. Jana w Manhattanville. Po przejściu na emeryturę z Manhattanville College of the Sacred Heart pracowała jako bibliotekarz-konsultant. Później mieszkała w domu opieki w Putnam prowadzonym przez Siostry św. Kazimierza, od 1964 r. zarządzała bibliotekami klasztoru i ALKA oraz wspierała finansowo organizacje litewskie. Została pochowana na cmentarzu klasztornym w Putnam.
Napisała książki i podręczniki o tematyce historycznej. Za swoje zasługi dla Litwy została uhonorowana litewskimi i zagranicznymi odznaczeniami, w tym Wielkiego Księcia Litewskiego Giedymina III stopnia i francuską Legią Honorową IV stopnia