Tłumacz tańca od 2010 roku, choreograf od 2013 roku i dyrektor artystyczny Pensamento Avulso od 2013 roku. Daty, które potwierdzają jego chronologię w tańcu.
Akademicko ukończył Fizjoterapię, zawód, którego nigdy nie praktykował, ale który koncentruje się na naukach o zdrowiu. Praktyka ciała rozpoczęła się w 1996 roku poprzez sport, a konkretnie pływanie wyczynowe. W 2002 roku porzucił go, aby zrobić miejsce dla praktyki ciała w sztukach performatywnych. Jego podróż odbyła się w sposób samouka poprzez style taneczne, które płynęły w kontekście miejskim z wpływami afroamerykańskimi. W latach 2002-2010 jego zainteresowania i leksykony tańca stawały się coraz bardziej zróżnicowane, a w 2010 roku wygrał konkurs telewizyjny So You Think You Can Dance.
Jako tłumacz współpracował między innymi z André Mesquitą, Hofeshem Shechterem, Sylvią Rijmer, Tiago Guedesem, Victorem Hugo Pontesem, Paulo Ribeiro, Davidem Marquesem.
HU (R) MANO (2013) to jego pierwsze dzieło finansowane przez Dyrekcję Generalną ds. Sztuki, które zintegrowało platformę Aerowaves Priority Companies 2015 i (re) connaissance.
BROTHER (2016) skonsolidował autorski dyskurs w linii refleksji nad tańcem i jego dzisiejszym znaczeniem, tworząc powiązania z jego początkami i rysując linię wykonaną ze współczesnego ciała. Zadebiutował w Teatrze Miejskim w Porto-Rivoli i odbył szeroką międzynarodową i krajową trasę koncertową, integrując także Aerowaves Priority Companies 2018.
BISONTE (2019) to performatywna tożsamość, która oscyluje w sztuczności między histerią a melancholią.
W latach 2018/2019 był artystą stowarzyszonym w Teatrze Miejskim w Porto, a w latach 2019-2021 był artystą stowarzyszonym w Center chorégraphique national de Caen w Normandii.
W 2020 roku otrzymał zaproszenie do stworzenia krótkiego utworu dla National Ballet Company zatytułowanego CORPOS DE BAILE. Poprzez praktykę, rozgrzewkę opartą na pracy stóp.
SIRI (2021) przedłuża współpracę między choreografem Marco da Silva Ferreira i reżyserem Jorge Jácome, po współsygnowaniu spektaklu ÍRIS (2015), bronionego jako spojrzenie na tymczasowość, z obrazu, konstrukcji wizualnej i dyskursu na temat pamięci
