"Teatr jest potężną formą sztuki, uczy życia, towarzyskości, emocjonalności, a co najważniejsze, samego siebie." - Anastasia Roberts
To, co uważałam za najpiękniejsze w teatrze jako dziecko i nadal uważam za najpiękniejsze, to bajka, która powstaje i zaczyna się, gdy tylko otworzysz drzwi teatru: zapach, publiczność, słowa, muzyka, światła, emocje. Każdy spektakl jest jak cud - jest, potem go nie ma, ale dotyka każdego w inny sposób, a sposób, w jaki wchodzisz do tego świata bajek, to sposób, w jaki nigdy go nie opuszczasz.
Kochałem teatr i chodzenie do teatru od dzieciństwa, a jeszcze większą frajdą było wystawianie przedstawień teatralnych dla mojej rodziny. Tak narodziła się moja ukochana postać domowa: dowcipna mała kobieta (Jazmina Zirzilinskaitė), która została zauważona przez reżysera Šarūnasa Kunickasa podczas wydarzenia i zaproszona do Teatru Kameralnego Utena.
W teatrze zdałam sobie sprawę, że w życiu często jesteśmy aktorami, ale w przeciwieństwie do aktorów w teatrze, nawet nie wiemy, że gramy. To naturalne. Życie pomaga ci działać, a aktorstwo pomaga ci żyć.
P.S Czasami, kiedy muszę zrobić coś, czego nie chcę robić w życiu, wyobrażam sobie, że jest to rola, którą muszę zagrać. Dlatego uważam, że aktorstwo to nie zawód, to diagnoza.
Role zagrane w Teatrze Kameralnym Utena:
2019 J. Šarkauskas , "Nie mogę tego zrobić dla ciebie" (Głos serca);
2019 , "Czarownica, która tak bardzo chciała tańczyć" (Dziewczyna, Lola).
Dofinansowano ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.
