jest malarką, która w 2021 r. uzyskała tytuł magistra na Wydziale Malarstwa Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej twórczość charakteryzuje się interpretacją historii, ożywianiem elementów malarstwa średniowiecznego i wczesnorenesansowego oraz wykorzystywaniem odniesień kulturowych w wątkach malarskich.
W swoich obrazach Radžiūnaitė mówi o głupocie i zmianie znaczeń kulturowych na przestrzeni dziejów. Jej prace opierają się na ignorancji, głupocie i/lub błędzie. Ta twórcza strategia jako świadomy stan głupoty uwalnia artystkę od potrzeby poznania prawdziwych lub historycznych znaczeń obrazów lub okoliczności ich powstania. Radžiūnaitė zadaje pytania o możliwość rekonstrukcji średniowiecza i ograniczenia takiej możliwości determinowane przez okoliczności historyczne. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są trudne do zmierzenia i obiektywnego zrozumienia, podczas gdy ciągłość kulturowa i wpływ minionych epok na współczesność można zdekonstruować ironicznie. Obrazy Radžiūnaitė są pełne chrześcijańskiej ikonografii, symboli i historii, które zazwyczaj są celowo mylone i przedstawiane w sposób bardziej użyteczny lub istotny dla teraźniejszości. Według autorki ludzie tworzą środowisko, w którym mogą manipulować lub wygodnie polegać na ignorancji i nieświadomości. W ten sposób tworzy nowe znaczenia i konteksty, jednocześnie podnosząc kwestię pamięci jako narzędzia politycznego, kulturowego lub religijnego.
Monika Radžiūnaitė zorganizowała wiele wystaw indywidualnych, a także brała udział w wystawach grupowych. Obecnie mieszka i pracuje w Wilnie, gdzie studiuje na wydziale malarstwa Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych.
