Oprócz współczesnych kreacji, jego kariera w Comédie-Française była kontynuowana z Chattertonem (Vigny), stając się cenionym członkiem zespołu ze względu na jego inteligentne aktorstwo, elastyczność jego talentu i jakość jego dykcji ("l'intelligence de son jeu, la souplesse de son talent et l'excellence de sa diction"). Po opuszczeniu Comédie-Française jego praca sceniczna została znaleziona w Variétés w sztukach Guitry'ego, a następnie jako Marius w trylogii Pagnola.
W latach dwudziestych Fresnay pojawił się w wielu popularnych produkcjach scenicznych. W 1927 roku Marion Fawcett produkowała sztuki w Theatre Royal w Huddersfield w ramach "International Masterpieces Seasons". Wyprodukowała sztukę, w której Fresnay wygłaszał swoje kwestie po francusku. Spektakl nosił tytuł "Game As He Played It".
Wcielił się w tytułową rolę Mariusza Marcela Pagnola (1929), która trwała ponad 500 przedstawień, a także zagrał tę rolę w filmowej adaptacji sztuki z 1931 roku. Powtórzył tę postać w kolejnych dwóch częściach trylogii marsylskiej Marcela Pagnola, Fanny (1932) i César (1936).
Fresnay (po lewej) z Erichem von Stroheimem w filmie La Grande Illusion z 1937 roku
W 1932 roku małżeństwo Yvonne Printemps z Sachą Guitry rozpadło się, a Printemps została osobistą i zawodową partnerką Fresnaya.
Przejął główną rolę w Conversation Piece Noëla Cowarda, gdy autor przeniósł się w kwietniu 1934 roku. Fresnay zdobył doskonałe recenzje, a jego współpraca sceniczna z Printemps była bardzo podziwiana. W tym samym roku Printemps i Fresnay odnieśli sukces na ekranie w filmie Abla Gance'a La dame aux camélias. Od tego czasu do 1951 roku wystąpili razem w ośmiu filmach.
W 1934 roku pojawił się na krótko w pierwszej wersji Człowieka, który wiedział za dużo Alfreda Hitchcocka. W 1937 roku zagrał arystokratycznego francuskiego oficera wojskowego kapitana de Boeldieu w arcydziele Jeana Renoira La Grande Illusion.
W 1947 roku zagrał Vincenta de Paula w Monsieur Vincent, za którą zdobył Puchar Volpi dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Wenecji. Jego rola została opisana w Sight and Sound jako "jedno z najdoskonalszych dzieł, jakie można było zobaczyć przez wiele lat w jakimkolwiek klimacie". Wcielił się również w postać laureata Pokojowej Nagrody Nobla Alberta Schweitzera w filmie Il est minuit, Docteur Schweitzer (1952). La Valse de Paris dał Fresnay'owi szansę zagrania w "stylizowanym musicalu" jako "zachwycający, lekko karykaturalny portret Offenbacha", obok Printemps.