Jest malarką młodego pokolenia. W 2018 roku ukończyła studia magisterskie z malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie. Od 2014 roku Blazeviciute aktywnie uczestniczy w wystawach grupowych, plenerach malarskich i konkursach. W 2017 r. została finalistką VI Międzynarodowego Konkursu Rysunkowego im. Algimantasa Švėgždy.
Prace malarki wizualizują podróż do wewnętrznego świata, w którym rzeczywistość przeplata się z marzeniami, a perspektywy na przyszłość mieszają się ze wspomnieniami z przeszłości. Różne postacie, które podróżnik spotyka po drodze, symbolicznie uosabiają różne stany psychiczne. Blazeviciute zwraca uwagę na dwoistość wszystkiego: począwszy od dwóch stron wewnętrznego ja, które są w ciągłej walce, relacji z najbliższym otoczeniem i ludźmi, a skończywszy na dwubiegunowości, która ma różne przejawy w kulturze, organizacji społecznej itp. Testując relacje między przeciwstawnymi biegunami, artystka nieustannie poszukuje ich harmonii i odkrywa paradoksy powstałe w wyniku zderzenia przeciwieństw. Ważny jest również wymiar temporalny: podkreśla czasowość podróży, przemijalność różnych stanów, analizuje relację między "teraz" a "kiedyś".
Artystka tworzy wielowarstwowe narracje swoich obrazów z osobistych doświadczeń, odniesień kulturowych (literackich, kinematograficznych) i spostrzeżeń teoretycznych. Według malarki jej proces twórczy przypomina przygody Alicji w Krainie Czarów lub wędrówkę po ciasnych komnatach Jana Švankmajera, w których można zmieścić się tylko we fragmentach, a na koniec przebudzenie z borgesowskiego snu. Podważa monotonię i przewidywalność codzienności, walczy z nią za pomocą alogizmów, ironii oraz elementów gry i baśni. W swoim języku malarskim artystka czerpie inspiracje ze sztuki prymitywnej, surrealizmu i zasad realizmu magicznego. Lekceważy prawa perspektywy i anatomii, naśladuje estetykę prac dziecięcych, podkreśla spontaniczność kreski czy pociągnięcia pędzla. Bardzo ważnym elementem tworzącym atmosferę fantastycznego snu w jej obrazach jest kolor.
