Litewski artysta, malarz, pedagog, jeden z najbardziej znanych przedstawicieli litewskiego neoekspresjonizmu.
Zamiłowanie do sztuki przejawił już we wczesnym dzieciństwie, kiedy rozpoczął studia artystyczne w Szkole Artystycznej J. Vienožinskisa w Wilnie. W 1986 r. ukończył Wileński Instytut Sztuki (obecnie Wileńska Akademia Sztuk Pięknych). Podczas studiów poznał takich litewskich koryfeuszy sztuki jak Sofija Veiverytė, Algimantas Švėgžda, Antanas Gudaitis, Augustinas Savickas, Jonas Čeponis. Nadal utrzymuje aktywne relacje twórcze z Gintarasem Palemonasem Janonisem.
Podczas poszukiwania własnego stylu Ričardas Bartkevičius podziwiał i inspirował się dziełami El Greco, Jacopo Tintoretto i Petera Breigela. Później zainteresował się niemieckim, francuskim i litewskim ekspresjonizmem. W latach 1982 i 1984 odwiedził Armenię i Gruzję. Kolorystyka malarstwa średniowiecznego i tradycja sztuki prymitywnej w tych krajach znalazły oddźwięk w jego dalszej twórczości.
Od 1990 r. członek Związku Artystów Litewskich, w 1994 r. zainicjował powstanie grupy artystów "Ė", a w 1996 r. został członkiem grupy "Indywidualiści".
Podczas pobytu w Niemczech w 1997 r. (dzięki stypendium miasta Speyr) zapoznał się z ówczesnymi tendencjami w sztuce niemieckiej. W 1999 roku otrzymał doroczną nagrodę Litewskiego Związku Artystów oraz państwowe stypendium najwyższego stopnia. Od 1990 r. jest wykładowcą i profesorem na Litewskim Uniwersytecie Nauk Edukacyjnych, a przez długi czas był kierownikiem Katedry Sztuk Pięknych.