W 1954 r. ukończył Litewski Instytut Sztuki (uczeń Antanasa Gudaitisa i Vytautasa Mackevičiusa), a w latach 1962-1972 był tam wykładowcą. Od 1957 roku brał udział w wystawach na Litwie i za granicą; wystawy indywidualne w Wilnie (1978), Szawlach (1979), Moskwie (1983). Od 1957 członek Związku Artystów Litewskich.
Malował monumentalne kompozycje figuralne o ekspresyjnym pociągnięciu pędzla i kolorze, uogólnionych formach, o tematyce pracy, sportu, rekreacji, historii. Cykl prac antymilitarystycznych ("Bóg wojny", "Ofiara wojny", "Protezy", "Zrujnowana kultura", wszystkie 1969) charakteryzuje się elementami alegorycznymi, symbolicznymi i groteskowymi. Mocne emocjonalnie, dramatyczne obrazy o tematyce II wojny światowej i lat powojennych ("Strzały z lasu" - 1972 (LDM), "Uchodźcy wojenni" - 1970 (LDM), "Deptanie konia" - 1973). Prace na temat człowieka i natury ("Odpoczynek" - 1967 (LDM); "Zmierzch w kwitnącym ogrodzie", "Botanika" (LDM) - oba 1985) to liryczne, swobodne improwizacje. Malował pejzaże, martwe natury, akty, portrety ("Autoportret" - 1974 r., "Portret V. Vinciunasa" - 1979 r.) W 1973 r. otrzymał Nagrodę Państwową LSRR.
