Urodził się 13 (25 lipca) 1893 roku w Połtawie. Od szóstego roku życia uczył się gry na skrzypcach. W trzeciej klasie gimnazjum zorganizował kółko literackie, w piątej zainteresował się filozofią. W 1912 r. przyjechał do Moskwy i został przyjęty na Wydział Filozoficzny Wydziału Historyczno-Filologicznego Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1914 roku, jeszcze jako student uniwersytetu, pomyślnie zdał egzaminy do studia Moskiewskiego Teatru Artystycznego. W 1915 roku zadebiutował w filmie epizodyczną rolą w cygańskim chórze w filmie "Mara Kramskaya". Od 1916 r. występował w głównych rolach, m.in. w filmach Jakowa Protazanowa.
Pod koniec 1920 r. jako członek trupy Teatru Artystycznego, w której grała także jego żona Olga Gzowskaja, wyemigrował przez kraje bałtyckie do Niemiec. Część trupy pracowała w berlińskim kabarecie "Błękitny Ptak", Gajdarow wystawiał spektakle z żoną. Grał w filmach czołowych niemieckich reżyserów, takich jak Friedrich Wilhelm Murnau ("Płonący pług", 1922), Carl Theodor Dreyer ("Naznaczony", 1922), Joé May ("Tragedia miłości", 1924), Richard Oswald ("Kobieta czterdziestoletnia", 1925). W 1930 roku wyreżyserował niemiecko-estoński film "Fale namiętności", zakładając w tym celu w Berlinie własną firmę produkcyjną "Vladimir Gaidarov Film GmbH". Utrzymywał kontakty z ambasadą radziecką w Berlinie, a w 1932 roku powrócił do Moskwy. W 1933 roku zagrał z Olgą Gzowską w filmie "Stepowe pieśni". W 1934 roku przeniósł się do Leningradu. Dawał koncerty i wykłady. Dopiero w 1938 r. został przyjęty do zespołu Leningradzkiego Państwowego Akademickiego Teatru Dramatycznego im. Puszkina, gdzie pracował do 1968 r., zagrawszy około czterdziestu ról.
Zmarł 17 grudnia 1976 r. w Leningradzie. Został pochowany na cmentarzu w osadzie Komarowo.
W 2003 roku w Połtawie, przy ulicy Gogola, na fasadzie kina Kołos, zainstalowano tablicę upamiętniającą aktora.
