Willard Carroll Smith II (ur. 25 września 1968 r.) to amerykański aktor, raper i producent filmowy. Otrzymał wiele wyróżnień, w tym Oscara, Złoty Glob, nagrodę Screen Actors Guild Award, nagrodę BAFTA i cztery nagrody Grammy. Od 2024 roku jego filmy zarobiły na całym świecie ponad 9,3 miliarda dolarów, co czyni go jedną z najbardziej dochodowych gwiazd Hollywood.
Smith rozpoczął karierę aktorską jako fikcyjna wersja samego siebie w sitcomie NBC The Fresh Prince of Bel-Air (1990-1996), za który był nominowany do nagrody Złotego Globu dla najlepszego aktora - serial telewizyjny muzyczny lub komediowy w 1993 i 1994 roku. Po raz pierwszy zyskał uznanie jako część hip-hopowego duetu z DJ Jazzy Jeffem, z którym wydał pięć albumów studyjnych i 20 najlepszych singli US Billboard Hot 100 "Parents Just Don't Understand", "A Nightmare on My Street", "Summertime", "Ring My Bell" i "Boom! Shake the Room" w latach 1984-1994. Wydał solowe albumy Big Willie Style (1997), Willennium (1999), Born to Reign (2002) i Lost and Found (2005), które zawierały single numer jeden w USA "Gettin' Jiggy with It" i "Wild Wild West". Otrzymał cztery nagrody Grammy za swoje występy rapowe.
Smith zyskał szerszą sławę jako główny bohater filmu akcji Bad Boys (1995) i komedii science fiction Faceci w czerni (1997); później powtórzył swoją rolę w kilku sequelach. Po występach w thrillerach Dzień Niepodległości (1996) i Wróg publiczny (1998) otrzymał nominacje do Oscara dla najlepszego aktora za role Muhammada Alego w filmie Ali (2001) i Chrisa Gardnera w filmie W pogoni za szczęściem (2006). Wystąpił w odnoszących sukcesy komercyjne filmach I, Robot (2004), Shark Tale (2004), Hitch (2005), Jestem legendą (2007), Hancock (2008), Seven Pounds (2008), Suicide Squad (2016), Aladdin (2019), a także w dramatach Six Degrees of Separation (1993), Concussion (2015) i Emancipation (2022).
Zawody
Aktor filmowy
Profesjonalista
