Artysta wizualny. Mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Artysta jest reprezentowany przez prestiżową Yvon Lambert Gallery w Nowym Jorku i Paryżu oraz Vartai Gallery.
1987-1993 studiował malarstwo w Państwowym Instytucie Sztuki. W 1994 roku miał swoją pierwszą indywidualną wystawę "Malarstwo z natury" w Centrum Sztuki Współczesnej. W 1998 roku otrzymał nagrodę za najlepszą scenografię roku.
Pod koniec 1997 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie w latach 1998-2002 studiował sztukę interdyscyplinarną w Hunter College. 2003 - Nowojorskie Centrum Sztuki Współczesnej P.S.1"Leme" (São Paulo), Yvon Lambert (Nowy Jork), Baltic Contemporary Art Centre, Gateshead (Wielka Brytania, 2010), Spencer Brownstone Gallery (Nowy Jork, 2004, 2006, 2007).
Ważniejsze wystawy zbiorowe: MoMA (Nowy Jork); 53 Biennale w Wenecji (Wenecja, Włochy); 6 Biennale w Liverpoolu (Wielka Brytania); Transmediale.10 (Berlin); Yvon Lambert (Paryż, Nowy Jork) Lunds Konsthall (Lund, Szwecja); Nam June Paik Art Center (Yongin Citz, Korea Południowa), Manifesta 7, Bolzano (Włochy); SFMOMA (San Francisco, USA); MUDAM (Luksemburg).
W 2007 roku międzynarodowy miesięcznik "Art Review Magazine" uznał Kempinasa za jednego z "25 współczesnych artystów, których trzeba znać". W 2008 roku Kempinski zdobył nagrodę Kolder Prize i rezydencję w Kolder Studio oraz spędził sześć miesięcy w Alexander Kolder Workshop we Francji, gdzie stworzył swoją pracę Tūba, z którą reprezentował Litwę na Biennale w Wenecji w 2009 roku (kurator Laima Kreivytė). W 2012 roku artysta otrzymał Litewską Nagrodę Narodową w dziedzinie kultury i sztuki za wpływ minimalistycznego języka sztuki współczesnej i jego międzynarodowy oddźwięk.
Prace składają się z optycznie i fizycznie wciągających wydarzeń estetycznych. Jego prace wykorzystują estetykę minimalizmu i op artu. Prace są abstrakcyjne, wspólnotowe i uniwersalne. Wykorzystuje kilka elementów, takich jak taśma i wentylator, światło i igła, proste i niekonwencjonalne narzędzia - taśmy wideo, wentylatory, świetlówki - i łączy je z przestrzenią, rytmem, powietrzem i światłem. Rezultatem jest bardzo złożony efekt angażujący wszystkie zmysły, zmieniający postrzeganie miejsca, czasu i ruchu. Prace są skierowane do obserwatora, który staje się bohaterem teatralnego, często minimalistycznego środowiska.
