Święto w posiadłości księcia Mantui. Książę rozmyśla o piękności, którą widział w kościele, ale w międzyczasie uwodzi hrabinę Cerprano. Garbaty błazen Rigoleto, jakby mszcząc się na wszystkich za okaleczenia i upokorzenia, których doświadczył w młodości, wyśmiewa hrabiego Ceprano, a następnie hrabiego Monterone, który grozi księciu zemstą za honor jego córki. Monterone przeklina Rigoletta. Żartowniś traci zimną krew z powodu córki, którą trzyma w domku na przedmieściach. Gilda nie mówi ojcu o młodym mężczyźnie, którego widziała w kościele. Przekupiona służąca księcia wpuszcza go - nazywającego siebie studentem - do domu. Myśląc, że Rigoletto mieszka z kochanką, dworzanie planują ją wykraść. Kiedy spotykają błazna, mówią, że zamierza ukraść hrabinę Ceprano i zapraszają go również. Po zawiązaniu oczu błaznowi, zabierają dziewczynę. Rigoleto, słysząc odległy krzyk Gildy, orientuje się, co się stało. Książę jest wściekły - kiedy wrócił do domu Gildy, nie mógł jej znaleźć. Dworzanie mówią mu, że porwali kochankę Rigoletta. Herzog orientuje się, że to Gilda i pędzi do niej. Rigoletto wraca do pałacu, ale dworzanie mają złamane serce przez garbusa. Nadbiega Gilda; Rigoletto poprzysięga zemstę. Zwraca się do bandyty, który zaoferował mu swoje usługi, po czym zabija księcia.
 Gilda widzi go flirtującego z Magdaleną, ale wciąż wierzy w swojego kochanka. Magdalena lubi młodego przystojnego mężczyznę. Zamiast tego prosi go, by zabił pierwszą osobę, która zapuka do drzwi. Gilda poświęca się - puka do drzwi chaty. Sparafucile wręcza Rigoletto worek z trupami. Radość błazna przerywa pieśń księcia. Rigoletto otwiera worek - klątwa Monterone spełniła się.