Po I-ojo pasaulinio karo su tėvais grįžusi į Lietuvą, mokėsi Rokiškio gimnazijoje, pradėjo studijuoti Vytauto Didžiojo universitete Kaune, 1937 m. baigė Klaipėdos pedagoginį institutą, mokytojavo. Pratęsė ir 1943 m. baigė literatūros studijas Vilniaus iniversitete. Bendradarbiavo žurnaluose „Naujoji vaidilutė“, „Naujoji Romuva“. 1944 m. turėjo pasitraukti iš Lietuvos. Trumpai studijavo Vienos universitete, gyvendama Vokietijoje išleido pirmas eilėraščių ir novelių knnygas, 1948 m. persikėlė į JAV, gyvena Santa Monicoje.
Nuo 1992 m. – LRS narė.
Didžioji dalis išeivijoje parašytos kūrybos yra romanai, apysakos, novelės, įsiterpia 4 įvairių laiku parašyti poezijos rinkiniai, scenos veikalai, kelionių įspūdžiai. Iš daugiau kaip dvidešimties knygų pati rašytoja išskiria premijuotus romanus: „Trumpa diena“ (1955), „Kelias į kairę“ (1964), „Pirmieji svetur“ (1984). Prozoje dera realistinė ir lyrinė tėkmės, intymus šeimos vaizdavimas ir panoraminis vaizdas, psichologizuotas ir pakilus pasakojimas. Vyrauja tarpukario Lietuvos kaimo vaizdai (dažniausiai – Rytų Aukštaitijos), šviesą skleidžiančių inteligentų paveikslai, egzode atsidūrusių lietuvių nostalgiški jausmai ir jų gyvenimo refleksijos. Tikėjimas, meilė, darbo prasmė, papročiai – tai nuolatinės siužetų ir vaizduojamų likimų atramos, idealistiniai patriotiški siekiai – nenykstanti jos kūrybos ir veiklos siekiamybė. Daugeliui išeivijos spaudos leidinių bei kultūrinių sambūrių Alė Rūta talkino kaip darbšti apžvalgininkė ir organizatorė.