Gimė 1939 10 19 Kaune.
Motina – Sofija Serbentaitė Bučienė ( 1900–1964), kilusi pagal motinos liniją iš senos Upytės dvarininkų Rajunecų šeimos. Tėvas Anicetas Bučys ( 1904–1998), kilęs iš Žemaitijos senbuvio vėjo ir vandens malūnų statytojo Petro Bučio daugiavaikės šeimos, prieškario periodikoje spausdino poezijos kūrinius , besibaigiant karui pasitraukęs iš Lietuvos, gyveno Didžiojoje Britanjoje, Londono lietuviškoje leidykloje „Nida“ išleido dvi knygas – pjesę „Pirmieji smūgiai.Keturių veiksmų drama. Pirmieji bolševikinės okupacijos metai Lietuvoje“ (1972) ir „Eilėraščiai“ (1979). Į nepriklausomą Lietuvą sugrįžo prieš mirtį.
1962 m. baigė lietuvių kalbos ir literatūros studijas Vilniaus universitete, dirbo pagal paskyrimą mokytoju Bartkuškio aštuonmetėje mokykloje. 1964 m. LTSR Mokslų Akademijos Lietuvių kalbos ir literatūros instituto siuntimu aspirantūra TSRS Mokslų akademijos Pasaulinės literatūros instituto teorijos sektoriuje – 1968 m. apgynė disertaciją Šiuolaikinio romano problema lietuvių literatūroje, įgydamas filologijos mokslų kandidato laipsnį. 1994 m.disertacija nostrifikuota Lietuvos mokslo tarybos suteikiant humanitarinių mokslų daktaro laipsnį. Po aspirantūros atsisakė akademinės tarnybos Lietuvių kalbos ir literatūros institute, pasirinkęs laisvo kūrėjo statusą. Liesesniais metais tarnavo ( su pertaukomis) literatūrinėje spaudoje – recenzentu savaitraštyje “Literatūra ir menas” , kritikos skyriaus vedėju žurnaluose “Pergalė”, “Litva literaturnaja”, kultūros ir literatūros apžvalgininku dienraštyje “Respublika” (1998 – 99), savaitraščio “Gimtasis kraštas” vyriausiuoju redaktorium (1993-94) ir kt. 2010 – 2011 m. Lietuvos respublikos Spaudos, radijo ir televizijos rėmimo fondo Tarybos narys ir pirmininkas.